zài yòng yùn dá hé zhě
再用韵答和者 🔈
依山构靖庐,虽陋亦可坐。
幽林隔尘嚣,逦迤八九嶞。
时来友高士,一岁知几过。
野花薰醉醒,山鸟啼梦破。
何莫匪真诠,岂为崇小果。
颇喜仙侣稠,可使玄风播。
道腴足隽永,世味等涕唾。
谷神傥不死,造物何能奈。
多君从我游,白云肯分卧。
第嗟屋宅坏,殆类甑已堕。
内炼怅莫成,服食其或可。
伯阳丹鼎余,刀圭分赠我。
平平仄仄平,平仄仄仄仄。
平平仄平平,仄平仄仄仄。
平平仄平仄,仄仄平仄○。
仄平平仄仄,平仄平仄仄。
平仄仄平平,仄平平仄仄。
○仄平仄平,仄仄平平仄。
仄平仄仄仄,仄仄仄仄仄。
仄平仄仄仄,仄仄平平仄。
平平○仄平,仄平仄○仄。
仄平仄仄仄,仄仄仄仄○。
仄仄仄仄平,仄仄○仄仄。
仄平平仄平,平平○仄仄。
- 收藏
- 做笔记
译文:
依山而建的茅屋,虽然简陋却足够坐下。
幽静的林木遮蔽着尘嚣,弯曲而延伸,有如八九座山峦。
有时有高尚之士前来做友,一年过去了也不知几次。
野花的芬芳使人陶醉而醒来,山鸟的啼声打破了梦境。
为何不是真正的解释,岂止是崇拜些微小的成就。
我颇喜欢仙人般的侣伴聚集,可以传播玄妙的思想。
修炼的道理丰富而永恒,尘世的滋味只是眼泪和唾沫。
谷神虽然不会死去,造物主又能如何奈何。
多少友人与我同游,白云也肯分睡卧。
唏嘘不已,房屋已经倒塌,残破得如同甑陶瓷一般。
内心的苦闷难以消解,或者尝试服用丹药或许可行。
伯阳赠予我丹鼎,刀圭也分送给我一份。
诗意总结:这首诗描绘了一个依山傍水的茅屋,幽静清净,高士友人相聚,人生离合,山林花鸟,修道人的追求和矛盾,以及人世间的无常和无奈。
卫宗武的诗:
卫宗武的词:
相关诗词:
李提刑李参政再和招鹤诗再用韵以谢 其三 (lǐ tí xíng lǐ cān zhèng zài hé zhāo hè shī zài yòng yùn yǐ xiè qí sān)
须眉皓白何为者,未出山时举世忙。
若使当时容易致,等闲鶖鹤混鱼梁。
平平仄仄平,平仄仄仄仄。
平平仄平平,仄平仄仄仄。
平平仄平仄,仄仄平仄○。
仄平平仄仄,平仄平仄仄。
平仄仄平平,仄平平仄仄。
○仄平仄平,仄仄平平仄。
仄平仄仄仄,仄仄仄仄仄。
仄平仄仄仄,仄仄平平仄。
平平○仄平,仄平仄○仄。
仄平仄仄仄,仄仄仄仄○。
仄仄仄仄平,仄仄○仄仄。
仄平平仄平,平平○仄仄。
子融和答三首再用韵赋一绝以谢 (zǐ róng hé dá sān shǒu zài yòng yùn fù yī jué yǐ xiè)
登楼触目皆诗料,难写风烟尽笔端。
不但绿阴晴後好,亦便山色雨中看。
平平仄仄平,平仄仄仄仄。
平平仄平平,仄平仄仄仄。
平平仄平仄,仄仄平仄○。
仄平平仄仄,平仄平仄仄。
平仄仄平平,仄平平仄仄。
○仄平仄平,仄仄平平仄。
仄平仄仄仄,仄仄仄仄仄。
仄平仄仄仄,仄仄平平仄。
平平○仄平,仄平仄○仄。
仄平仄仄仄,仄仄仄仄○。
仄仄仄仄平,仄仄○仄仄。
仄平平仄平,平平○仄仄。
仲诚和诗四首又叠送花再用韵答 (zhòng chéng hé shī sì shǒu yòu dié sòng huā zài yòng yùn dá)
笔阵横飞屡叩关,严兵夜点迫更阑。
好花多谢频分我,怯敌魂惊未暇看。
平平仄仄平,平仄仄仄仄。
平平仄平平,仄平仄仄仄。
平平仄平仄,仄仄平仄○。
仄平平仄仄,平仄平仄仄。
平仄仄平平,仄平平仄仄。
○仄平仄平,仄仄平平仄。
仄平仄仄仄,仄仄仄仄仄。
仄平仄仄仄,仄仄平平仄。
平平○仄平,仄平仄○仄。
仄平仄仄仄,仄仄仄仄○。
仄仄仄仄平,仄仄○仄仄。
仄平平仄平,平平○仄仄。
再用韵 (zài yòng yùn)
自古蛾眉嫉者多,须防按剑向随和。
此身更似沧浪水,听取当年孺子歌。
平平仄仄平,平仄仄仄仄。
平平仄平平,仄平仄仄仄。
平平仄平仄,仄仄平仄○。
仄平平仄仄,平仄平仄仄。
平仄仄平平,仄平平仄仄。
○仄平仄平,仄仄平平仄。
仄平仄仄仄,仄仄仄仄仄。
仄平仄仄仄,仄仄平平仄。
平平○仄平,仄平仄○仄。
仄平仄仄仄,仄仄仄仄○。
仄仄仄仄平,仄仄○仄仄。
仄平平仄平,平平○仄仄。
秀实再用前韵惠诗再答 答见赠 (xiù shí zài yòng qián yùn huì shī zài dá dá jiàn zèng)
身似鹪鹩寄远林,仍将病骨卜晴阴。
有情缘堕有情法,无处云知无处心。
棋对僧窗时自纵,诗传人口不堪吟。
感君裁鉴多清赏,收拾焦桐爨下琴。
平平仄仄平,平仄仄仄仄。
平平仄平平,仄平仄仄仄。
平平仄平仄,仄仄平仄○。
仄平平仄仄,平仄平仄仄。
平仄仄平平,仄平平仄仄。
○仄平仄平,仄仄平平仄。
仄平仄仄仄,仄仄仄仄仄。
仄平仄仄仄,仄仄平平仄。
平平○仄平,仄平仄○仄。
仄平仄仄仄,仄仄仄仄○。
仄仄仄仄平,仄仄○仄仄。
仄平平仄平,平平○仄仄。
秀实再用前韵惠诗再答 答自述 (xiù shí zài yòng qián yùn huì shī zài dá dá zì shù)
声驰南国秀千林,逸气终疑困华阴。
病任烧空不烧火,诗唯传句不传心。
当年宗鲁江西梦,异日睎顔洛下吟。
直把风流付邱壑,真如封锁匣中琴。
平平仄仄平,平仄仄仄仄。
平平仄平平,仄平仄仄仄。
平平仄平仄,仄仄平仄○。
仄平平仄仄,平仄平仄仄。
平仄仄平平,仄平平仄仄。
○仄平仄平,仄仄平平仄。
仄平仄仄仄,仄仄仄仄仄。
仄平仄仄仄,仄仄平平仄。
平平○仄平,仄平仄○仄。
仄平仄仄仄,仄仄仄仄○。
仄仄仄仄平,仄仄○仄仄。
仄平平仄平,平平○仄仄。
翌日约客有和者再用韵四首 其三 (yì rì yuē kè yǒu hé zhě zài yòng yùn sì shǒu qí sān)
妙处和春莫遣知,晚尊随柳逐花移。
落花绣地春深日,翠柳簁空月上时。
平平仄仄平,平仄仄仄仄。
平平仄平平,仄平仄仄仄。
平平仄平仄,仄仄平仄○。
仄平平仄仄,平仄平仄仄。
平仄仄平平,仄平平仄仄。
○仄平仄平,仄仄平平仄。
仄平仄仄仄,仄仄仄仄仄。
仄平仄仄仄,仄仄平平仄。
平平○仄平,仄平仄○仄。
仄平仄仄仄,仄仄仄仄○。
仄仄仄仄平,仄仄○仄仄。
仄平平仄平,平平○仄仄。
再用前韵和答 (zài yòng qián yùn hé dá)
当时同赴饮城西,倾盖论心已恨迟。
湖海可无年少气,雪霜还有岁寒枝。
功传汗竹藏王府,诗入文弢动岛夷。
不会书生安用此,眼前睫固未曾知。
平平仄仄平,平仄仄仄仄。
平平仄平平,仄平仄仄仄。
平平仄平仄,仄仄平仄○。
仄平平仄仄,平仄平仄仄。
平仄仄平平,仄平平仄仄。
○仄平仄平,仄仄平平仄。
仄平仄仄仄,仄仄仄仄仄。
仄平仄仄仄,仄仄平平仄。
平平○仄平,仄平仄○仄。
仄平仄仄仄,仄仄仄仄○。
仄仄仄仄平,仄仄○仄仄。
仄平平仄平,平平○仄仄。
莘夫再用前韵作诗谢余过其居复用韵答之 其一 (shēn fū zài yòng qián yùn zuò shī xiè yú guò qí jū fù yòng yùn dá zhī qí yī)
漫道平生风马牛,也能历历记吾州。
相从大胜十年读,肯过轻为一饭留。
气合未知投分晚,腹虚终苦和诗搜。
我方羁旅君当去,契阔何时重与游。
平平仄仄平,平仄仄仄仄。
平平仄平平,仄平仄仄仄。
平平仄平仄,仄仄平仄○。
仄平平仄仄,平仄平仄仄。
平仄仄平平,仄平平仄仄。
○仄平仄平,仄仄平平仄。
仄平仄仄仄,仄仄仄仄仄。
仄平仄仄仄,仄仄平平仄。
平平○仄平,仄平仄○仄。
仄平仄仄仄,仄仄仄仄○。
仄仄仄仄平,仄仄○仄仄。
仄平平仄平,平平○仄仄。
莘夫再用前韵作诗谢余过其居复用韵答之 其二 (shēn fū zài yòng qián yùn zuò shī xiè yú guò qí jū fù yòng yùn dá zhī qí èr)
盐车骥服驾罢牛,政使斯人此佐州。
大策本收经济用,三年何有课程留。
爱其义重云天薄,怜我诗穷肺腑搜。
子见悬知问何似,为言归决梦成游。
平平仄仄平,平仄仄仄仄。
平平仄平平,仄平仄仄仄。
平平仄平仄,仄仄平仄○。
仄平平仄仄,平仄平仄仄。
平仄仄平平,仄平平仄仄。
○仄平仄平,仄仄平平仄。
仄平仄仄仄,仄仄仄仄仄。
仄平仄仄仄,仄仄平平仄。
平平○仄平,仄平仄○仄。
仄平仄仄仄,仄仄仄仄○。
仄仄仄仄平,仄仄○仄仄。
仄平平仄平,平平○仄仄。