dōng hǎi yǒu dà sōng tǔ rén xiāng chuán sān dài shí wù qí zhuàng wěi yì shī bù néng jìn yīn dú xú zhòng chē wǔ huā liǔ zhī zhī zuò zuò cǐ shī yǐ jī zhī
东海有大松土人相传三代时物其状伟异诗不能尽因读徐仲车五花柳枝之作作此诗以激之 🔈

朝代:宋 (sòng)    作者: 张耒 (zhāng lěi)

诗翁爱花复爱柳,长歌高吟半酣酒。
自言二物天下奇,爱之不厌形於诗。
嗟予所爱翁未见,我昔东游穷海甸。
波涛四绝大岛中,上有太古不死之长松。
千人袢延坐其下,仰见翠叶迷苍穹。
巨鳌竭力负不起,鹏栖仅借卑枝容。
人言海若此其圉,鳞甲百万屯蛟龙。
又云海怪久不死,守护山麓蟠其躬。
天空海阔风力壮,敲戛簸荡声无穷。
轩辕张乐奏未已,笋

平平仄平仄仄仄,○平平○仄平仄。
仄平仄仄平仄平,仄平仄仄平平平。
平仄仄仄平仄仄,仄仄平平平仄仄。
平平仄仄仄仄○,仄仄仄仄仄仄平○平。
平平平平仄○仄,仄仄仄仄平○平。
仄平仄仄仄仄仄,平平仄仄平平平。
平平仄仄仄○仄,平仄仄仄平平平。
仄平仄仄仄仄仄,仄仄平仄平○平。
平○仄仄平仄仄,○仄仄仄平平平。
平平○仄仄仄仄,仄平仄仄平平平。
仄平仄仄平仄仄,仄仄仄仄平平平。
仄平仄仄仄仄仄,仄仄仄仄平平平。
平平○平平仄平,仄仄仄仄平仄平。
仄平平平仄平仄,平○仄仄平平平。
○平仄○仄平仄,仄仄平仄平平平。
平平仄仄平仄仄,仄仄仄仄平平平。
平平平仄仄平仄,仄仄平仄平平平。
○平仄仄仄仄仄,仄平仄仄○平平。
平○仄平仄仄仄,仄平平仄平○平。

shī wēng ài huā fù ài liǔ , cháng gē gāo yín bàn hān jiǔ 。
zì yán èr wù tiān xià qí , ài zhī bù yàn xíng wū shī 。
jiē yǔ suǒ ài wēng wèi jiàn , wǒ xī dōng yóu qióng hǎi diàn 。
bō tāo sì jué dà dǎo zhōng , shàng yǒu tài gǔ bù sǐ zhī cháng sōng 。
qiān rén pàn yán zuò qí xià , yǎng jiàn cuì yè mí cāng qióng 。
jù áo jié lì fù bù qǐ , péng qī jǐn jiè bēi zhī róng 。
rén yán hǎi ruò cǐ qí yǔ , lín jiǎ bǎi wàn tún jiāo lóng 。
yòu yún hǎi guài jiǔ bù sǐ , shǒu hù shān lù pán qí gōng 。
tiān kōng hǎi kuò fēng lì zhuàng , qiāo jiá bò dàng shēng wú qióng 。
xuān yuán zhāng lè zòu wèi yǐ , sǔn

动物

東海有大松土人相傳三代時物其狀偉異詩不能盡因讀徐仲車五花柳枝之作作此詩以激之

—— 張耒

詩翁愛花復愛柳,長歌高吟半酣酒。
自言二物天下奇,愛之不厭形於詩。
嗟予所愛翁未見,我昔東遊窮海甸。
波濤四絕大島中,上有太古不死之長松。
千人袢延坐其下,仰見翠葉迷蒼穹。
巨鰲竭力負不起,鵬栖僅借卑枝容。
人言海若此其圉,鱗甲百萬屯蛟龍。
又云海怪久不死,守護山麓蟠其躬。
天空海闊風力壯,敲戛簸蕩聲無窮。
軒轅張樂奏未已,筍

平平仄平仄仄仄,○平平○仄平仄。
仄平仄仄平仄平,仄平仄仄平平平。
平仄仄仄平仄仄,仄仄平平平仄仄。
平平仄仄仄仄○,仄仄仄仄仄仄平○平。
平平平平仄○仄,仄仄仄仄平○平。
仄平仄仄仄仄仄,平平仄仄平平平。
平平仄仄仄○仄,平仄仄仄平平平。
仄平仄仄仄仄仄,仄仄平仄平○平。
平○仄仄平仄仄,○仄仄仄平平平。
平平○仄仄仄仄,仄平仄仄平平平。
仄平仄仄平仄仄,仄仄仄仄平平平。
仄平仄仄仄仄仄,仄仄仄仄平平平。
平平○平平仄平,仄仄仄仄平仄平。
仄平平平仄平仄,平○仄仄平平平。
○平仄○仄平仄,仄仄平仄平平平。
平平仄仄平仄仄,仄仄仄仄平平平。
平平平仄仄平仄,仄仄平仄平平平。
○平仄仄仄仄仄,仄平仄仄○平平。
平○仄平仄仄仄,仄平平仄平○平。

shī wēng ài huā fù ài liǔ , cháng gē gāo yín bàn hān jiǔ 。
zì yán èr wù tiān xià qí , ài zhī bù yàn xíng wū shī 。
jiē yǔ suǒ ài wēng wèi jiàn , wǒ xī dōng yóu qióng hǎi diàn 。
bō tāo sì jué dà dǎo zhōng , shàng yǒu tài gǔ bù sǐ zhī cháng sōng 。
qiān rén pàn yán zuò qí xià , yǎng jiàn cuì yè mí cāng qióng 。
jù áo jié lì fù bù qǐ , péng qī jǐn jiè bēi zhī róng 。
rén yán hǎi ruò cǐ qí yǔ , lín jiǎ bǎi wàn tún jiāo lóng 。
yòu yún hǎi guài jiǔ bù sǐ , shǒu hù shān lù pán qí gōng 。
tiān kōng hǎi kuò fēng lì zhuàng , qiāo jiá bò dàng shēng wú qióng 。
xuān yuán zhāng lè zòu wèi yǐ , sǔn

繁体原文 收起原文 韵律对照 收起韵律 注音对照 收起注音
  • 收藏
  • 笔记
  • 收藏
  • 做笔记
🐒
译文上移👆 复位🐬 附到原文右边💸 译文下移👇
🔈

译文:
诗人深爱花儿,也喜爱柳树,常常高歌大醉。自诩这两样东西在天下非常奇特,对它们的热爱融入了他的诗作之中。可惜我至今未能见到他,曾经远游东方,穿越无尽海域,到达了波涛汹涌、孤立宏伟的大岛,岛上有一棵古老永生的巨松。千百人聚集在它的蓬莱下,仰望着郁郁葱葱的枝叶,仿佛失魂落魄般沉醉其中。即便是巨大的鳌龟也不能背负起这棵苍茫的巨松,而巨鹏只能在卑微的枝干上借宿。人们传说海中藏有无数如此庞大的生灵,龙蛟成群,闪闪发光的鳞甲如同镶嵌着百万颗宝石。而且还有海中怪物长生不老,守护着山脚。天空辽阔,海洋浩瀚,狂风肆虐,挥动着巨大的力量,激起着无穷无尽的波涛。轩辕皇帝高举乐器,奏响了豪放的乐曲,但是还未能终结,就戛然而止了。
总结:诗人热爱花儿和柳树,酷爱酒宴和吟咏。他赞美着一棵永生的巨松和大海中神秘生物的壮丽景象。天空风起,波涛汹涌,乐声激荡,似乎还有未了的乐章。

这首诗《东海有大松土人相传三代时物其状伟异诗不能尽因读徐仲车五花柳枝之作作此诗以激之》是张耒创作的,表现了他对花和柳这两种自然景物的深切热爱以及对大自然的赞美。这首诗可以分为以下几个方面进行赏析:
1. **诗人的热爱之情**:诗人一开始就表现出对花和柳的热爱,他长歌高吟,半酣酒之际,表达了自己对这两种自然元素的深情厚意。这种热爱在整首诗中贯穿始终,表现出诗人对自然之美的痴迷。
2. **自然物象的奇异**:诗人认为花和柳是天下奇物,他认为它们的形态和特性异常美丽与奇异,值得他的赞美与吟咏。这种对自然界的景物的赞美也是中国古典诗歌中常见的主题之一。
3. **叙述与描写**:诗人通过叙述自己东游穷海甸的经历,描写了大海岛屿上的太古长松。他生动地描绘了长松的壮丽景象,以及众多生物在其下的场景,如千人袢延、巨鳌和鹏栖。这些描写使读者可以清晰地想象出这一壮丽景观。
4. **神秘与传说**:诗中提到了关于海中生物的神秘传说,如百万的鳞甲和守护山麓的海怪。这些传说为诗歌增添了一层神秘感和奇幻色彩,让诗歌更加引人入胜。

注:翻译、赏析非标准答案,仅用作辅助理解。

本文作者张耒介绍:🔈

张耒(一○五四~一一一四),字文潜,人称宛丘先生,祖籍亳州谯县(今安徽亳州),生长於楚州淮阴(今江苏淮阴西南)。爲诗文服膺苏轼,与黄庭坚、晁补之、秦观并称苏门四学士。神宗熙宁六年(一○七三)进士,授临淮主簿。元丰元年(一○七八),爲寿安尉。七年,迁咸平丞。哲宗元佑元年(一○八六),以太学录召试馆职,历秘书丞、着作郎、史馆检讨。元佑末,擢起居舍人。哲宗亲政,以直龙图阁学士出知润州,未几,改宣州。绍圣三年(一○九六),管勾明道宫。四年,坐党籍落职,谪监黄州酒税。元符二年(一○九九),改监复州酒税。徽宗即位,起通判黄州,迁知兖州,召爲太常少卿,出知颍州、汝州。崇宁元年(一一○二),因党论复起,贬房州... 查看更多>>

张耒的诗:

张耒的词:

相关诗词:

赵果州之子年十四能作大字果州自荆南以诗寄予命书之字画老成异日必名家因赠以诗 (zhào guǒ zhōu zhī zǐ nián shí sì néng zuò dà zì guǒ zhōu zì jīng nán yǐ shī jì yǔ mìng shū zhī zì huà lǎo chéng yì rì bì míng jiā yīn zèng yǐ shī)

朝代:宋    作者: 王十朋

子政平生宜谅闻,故应有子嗣清芬。
读书行见破万卷,识字岂惟能八分。
年少便宜观上国,诗成真可张吾军。
校雠异日居天禄,玉叶金枝有子云。

平平仄平仄仄仄,○平平○仄平仄。
仄平仄仄平仄平,仄平仄仄平平平。
平仄仄仄平仄仄,仄仄平平平仄仄。
平平仄仄仄仄○,仄仄仄仄仄仄平○平。
平平平平仄○仄,仄仄仄仄平○平。
仄平仄仄仄仄仄,平平仄仄平平平。
平平仄仄仄○仄,平仄仄仄平平平。
仄平仄仄仄仄仄,仄仄平仄平○平。
平○仄仄平仄仄,○仄仄仄平平平。
平平○仄仄仄仄,仄平仄仄平平平。
仄平仄仄平仄仄,仄仄仄仄平平平。
仄平仄仄仄仄仄,仄仄仄仄平平平。
平平○平平仄平,仄仄仄仄平仄平。
仄平平平仄平仄,平○仄仄平平平。
○平仄○仄平仄,仄仄平仄平平平。
平平仄仄平仄仄,仄仄仄仄平平平。
平平平仄仄平仄,仄仄平仄平平平。
○平仄仄仄仄仄,仄平仄仄○平平。
平○仄平仄仄仄,仄平平仄平○平。

修禊後三日与仲退坐小斋煖雨初歇忽闻异香於是花事已罢春在尘土意其为草木畅茂有自然之香而卒莫诘其所从来明日仲退以心清闻妙香为韵作五诗奉次一噱 其三 (xiū xì hòu sān rì yǔ zhòng tuì zuò xiǎo zhāi xuān yǔ chū xiē hū wén yì xiāng wū shì huā shì yǐ bà chūn zài chén tǔ yì qí wèi cǎo mù chàng mào yǒu zì rán zhī xiāng ér zú mò jié qí suǒ cóng lái míng rì zhòng tuì yǐ xīn qīng wén miào xiāng wèi yùn zuò wǔ shī fèng cì yī jué qí sān)

朝代:宋    作者: 徐瑞

异时参上乘,成种芸自薰。
茫茫世界中,变幻如浮云。
岂知无尽法,真修不在闻。
我犹未免俗,志一谁能分。

平平仄平仄仄仄,○平平○仄平仄。
仄平仄仄平仄平,仄平仄仄平平平。
平仄仄仄平仄仄,仄仄平平平仄仄。
平平仄仄仄仄○,仄仄仄仄仄仄平○平。
平平平平仄○仄,仄仄仄仄平○平。
仄平仄仄仄仄仄,平平仄仄平平平。
平平仄仄仄○仄,平仄仄仄平平平。
仄平仄仄仄仄仄,仄仄平仄平○平。
平○仄仄平仄仄,○仄仄仄平平平。
平平○仄仄仄仄,仄平仄仄平平平。
仄平仄仄平仄仄,仄仄仄仄平平平。
仄平仄仄仄仄仄,仄仄仄仄平平平。
平平○平平仄平,仄仄仄仄平仄平。
仄平平平仄平仄,平○仄仄平平平。
○平仄○仄平仄,仄仄平仄平平平。
平平仄仄平仄仄,仄仄仄仄平平平。
平平平仄仄平仄,仄仄平仄平平平。
○平仄仄仄仄仄,仄平仄仄○平平。
平○仄平仄仄仄,仄平平仄平○平。

和蒋龙图 其一 (hé jiǎng lóng tú qí yī)

朝代:宋    作者: 徐积

公之所设施,道德之余事。
有性给其才,无物蔽其意。
大车积以载,牛刀迎者解。
以要操其纲,以妙观其会。
善誉不尽知,善毁没可讥。
校之古人辈,彼若有所为。
公之所然者,以智不以凿。
其力日以裕,其济日以博。
至於我曹者,使相望相闻。
犹能领官属,携诗叩吾门。
先看陶家柳,次看陶家菊。
茶中许投花,坐上呼燃烛。
顾我为乐叟,勉我以不倦。
我是孟东野,终附郑公传。

平平仄平仄仄仄,○平平○仄平仄。
仄平仄仄平仄平,仄平仄仄平平平。
平仄仄仄平仄仄,仄仄平平平仄仄。
平平仄仄仄仄○,仄仄仄仄仄仄平○平。
平平平平仄○仄,仄仄仄仄平○平。
仄平仄仄仄仄仄,平平仄仄平平平。
平平仄仄仄○仄,平仄仄仄平平平。
仄平仄仄仄仄仄,仄仄平仄平○平。
平○仄仄平仄仄,○仄仄仄平平平。
平平○仄仄仄仄,仄平仄仄平平平。
仄平仄仄平仄仄,仄仄仄仄平平平。
仄平仄仄仄仄仄,仄仄仄仄平平平。
平平○平平仄平,仄仄仄仄平仄平。
仄平平平仄平仄,平○仄仄平平平。
○平仄○仄平仄,仄仄平仄平平平。
平平仄仄平仄仄,仄仄仄仄平平平。
平平平仄仄平仄,仄仄平仄平平平。
○平仄仄仄仄仄,仄平仄仄○平平。
平○仄平仄仄仄,仄平平仄平○平。

动物

乘烟观蒋链师(蒋甚伟,非妇人之状。) (chéng yān guān jiǎng liàn shī jiǎng shèn wěi , fēi fù rén zhī zhuàng 。 )

朝代:唐    作者: 向瓒

怪得盘跚不上昇,白云蹋绽紫云崩。
龙腰凤背犹嫌软,须问麻姑借大鹏。
(同前)(〖1〗曹汛谓向瓒为何瓒之误。
《全唐诗》卷七六九收何赞,亦应作何瓒。
事迹见《新五代史》卷二八本传。
今按:《南唐近事》有陈沆讽庐山道士绝句,与此大同小异。
陈诗收)(《全唐诗》卷七五七。
《监诫录》成书早於《南唐近事》,诗以向作为近是。
)。

平平仄平仄仄仄,○平平○仄平仄。
仄平仄仄平仄平,仄平仄仄平平平。
平仄仄仄平仄仄,仄仄平平平仄仄。
平平仄仄仄仄○,仄仄仄仄仄仄平○平。
平平平平仄○仄,仄仄仄仄平○平。
仄平仄仄仄仄仄,平平仄仄平平平。
平平仄仄仄○仄,平仄仄仄平平平。
仄平仄仄仄仄仄,仄仄平仄平○平。
平○仄仄平仄仄,○仄仄仄平平平。
平平○仄仄仄仄,仄平仄仄平平平。
仄平仄仄平仄仄,仄仄仄仄平平平。
仄平仄仄仄仄仄,仄仄仄仄平平平。
平平○平平仄平,仄仄仄仄平仄平。
仄平平平仄平仄,平○仄仄平平平。
○平仄○仄平仄,仄仄平仄平平平。
平平仄仄平仄仄,仄仄仄仄平平平。
平平平仄仄平仄,仄仄平仄平平平。
○平仄仄仄仄仄,仄平仄仄○平平。
平○仄平仄仄仄,仄平平仄平○平。

动物

某窃慕东坡以铁拄杖为乐全生日之寿今以大铜瓶上判府待制庶几因物以露区区且作诗二首将之亦东坡故事 其二 (mǒu qiè mù dōng pō yǐ tiě zhǔ zhàng wèi lè quán shēng rì zhī shòu jīn yǐ dà tóng píng shàng pàn fǔ dài zhì shù jī yīn wù yǐ lù qū qū qiě zuò shī èr shǒu jiāng zhī yì dōng pō gù shì qí èr)

朝代:宋    作者: 陈与义

不与观音伴柳枝,要令奇相解公颐。
会逢白氏编书日,犹梦陶家贮粟时。
安用作盘供歃血,也胜为鉢困催诗。
千年秀结重重绿,长映先生鬓与眉。

平平仄平仄仄仄,○平平○仄平仄。
仄平仄仄平仄平,仄平仄仄平平平。
平仄仄仄平仄仄,仄仄平平平仄仄。
平平仄仄仄仄○,仄仄仄仄仄仄平○平。
平平平平仄○仄,仄仄仄仄平○平。
仄平仄仄仄仄仄,平平仄仄平平平。
平平仄仄仄○仄,平仄仄仄平平平。
仄平仄仄仄仄仄,仄仄平仄平○平。
平○仄仄平仄仄,○仄仄仄平平平。
平平○仄仄仄仄,仄平仄仄平平平。
仄平仄仄平仄仄,仄仄仄仄平平平。
仄平仄仄仄仄仄,仄仄仄仄平平平。
平平○平平仄平,仄仄仄仄平仄平。
仄平平平仄平仄,平○仄仄平平平。
○平仄○仄平仄,仄仄平仄平平平。
平平仄仄平仄仄,仄仄仄仄平平平。
平平平仄仄平仄,仄仄平仄平平平。
○平仄仄仄仄仄,仄平仄仄○平平。
平○仄平仄仄仄,仄平平仄平○平。

米元章四大字诗帖赞 (mǐ yuán zhāng sì dà zì shī tiē zàn)

朝代:宋    作者: 岳珂

四诗之作,句新而词伉。
两轴之书,意轩而神王。
合此名蹟,奇变万状。
予得此诗,季春既望。
风激海而溅雾,月穿云而崩浪。
开函卷舒于小万有之上,作而叹曰,是可以领略山川之清壮矣。
予方望紫烟之岫,具黄篾之舫,友二妙于百载,寓三叹于一倡。
正使持此而列衡门之素壁,亦足对云锦之九叠,而夸瀑布之千丈也。

平平仄平仄仄仄,○平平○仄平仄。
仄平仄仄平仄平,仄平仄仄平平平。
平仄仄仄平仄仄,仄仄平平平仄仄。
平平仄仄仄仄○,仄仄仄仄仄仄平○平。
平平平平仄○仄,仄仄仄仄平○平。
仄平仄仄仄仄仄,平平仄仄平平平。
平平仄仄仄○仄,平仄仄仄平平平。
仄平仄仄仄仄仄,仄仄平仄平○平。
平○仄仄平仄仄,○仄仄仄平平平。
平平○仄仄仄仄,仄平仄仄平平平。
仄平仄仄平仄仄,仄仄仄仄平平平。
仄平仄仄仄仄仄,仄仄仄仄平平平。
平平○平平仄平,仄仄仄仄平仄平。
仄平平平仄平仄,平○仄仄平平平。
○平仄○仄平仄,仄仄平仄平平平。
平平仄仄平仄仄,仄仄仄仄平平平。
平平平仄仄平仄,仄仄平仄平平平。
○平仄仄仄仄仄,仄平仄仄○平平。
平○仄平仄仄仄,仄平平仄平○平。

子由将赴南都与余会宿於逍遥堂作两绝句读之殆不可为怀因和其诗以自解余观子由自少旷达天资近道又得至人养生长年之诀而余亦窃闻其一二以为今者宦游相别之日浅而异时退休相从之日长既以自解且以慰子由云 其二 (zǐ yóu jiāng fù nán dōu yǔ yú huì sù wū xiāo yáo táng zuò liǎng jué jù dòu zhī dài bù kě wèi huái yīn hé qí shī yǐ zì jiě yú guān zǐ yóu zì shǎo kuàng dá tiān zī jìn dào yòu dé zhì rén yǎng shēng zhǎng nián zhī jué ér yú yì qiè wén qí yī èr yǐ wéi jīn zhě huàn yóu xiāng bié zhī rì qiǎn ér yì shí tuì xiū xiāng cóng zhī rì cháng jì yǐ zì jiě qiě yǐ wèi zǐ yóu yún qí èr)

朝代:宋    作者: 苏轼

但令朱雀长金花,此别还同一转车。
五百年间谁复在,会看铜狄两咨嗟。

平平仄平仄仄仄,○平平○仄平仄。
仄平仄仄平仄平,仄平仄仄平平平。
平仄仄仄平仄仄,仄仄平平平仄仄。
平平仄仄仄仄○,仄仄仄仄仄仄平○平。
平平平平仄○仄,仄仄仄仄平○平。
仄平仄仄仄仄仄,平平仄仄平平平。
平平仄仄仄○仄,平仄仄仄平平平。
仄平仄仄仄仄仄,仄仄平仄平○平。
平○仄仄平仄仄,○仄仄仄平平平。
平平○仄仄仄仄,仄平仄仄平平平。
仄平仄仄平仄仄,仄仄仄仄平平平。
仄平仄仄仄仄仄,仄仄仄仄平平平。
平平○平平仄平,仄仄仄仄平仄平。
仄平平平仄平仄,平○仄仄平平平。
○平仄○仄平仄,仄仄平仄平平平。
平平仄仄平仄仄,仄仄仄仄平平平。
平平平仄仄平仄,仄仄平仄平平平。
○平仄仄仄仄仄,仄平仄仄○平平。
平○仄平仄仄仄,仄平平仄平○平。

韩退之蓝田丞厅记所谓鴈鹜者相承以为吏每切不然往往人未之信偶读吴子宽诗有鴈鹜庭空之语因作此云 (hán tuì zhī lán tián chéng tīng jì suǒ wèi yàn wù zhě xiāng chéng yǐ wéi lì měi qiè bù rán wǎng wǎng rén wèi zhī xìn ǒu dú wú zǐ kuān shī yǒu yàn wù tíng kōng zhī yǔ yīn zuò cǐ yún)

朝代:宋    作者: 徐侨

退之作文自天巧,读者未免加人私。
纸尾连衔行鴈鹜,同僚翻作刻木期。
句读中分肯趣短,一辈抱睨何多为。
自唐及今袭讹舛,文公有神应点嗤。

平平仄平仄仄仄,○平平○仄平仄。
仄平仄仄平仄平,仄平仄仄平平平。
平仄仄仄平仄仄,仄仄平平平仄仄。
平平仄仄仄仄○,仄仄仄仄仄仄平○平。
平平平平仄○仄,仄仄仄仄平○平。
仄平仄仄仄仄仄,平平仄仄平平平。
平平仄仄仄○仄,平仄仄仄平平平。
仄平仄仄仄仄仄,仄仄平仄平○平。
平○仄仄平仄仄,○仄仄仄平平平。
平平○仄仄仄仄,仄平仄仄平平平。
仄平仄仄平仄仄,仄仄仄仄平平平。
仄平仄仄仄仄仄,仄仄仄仄平平平。
平平○平平仄平,仄仄仄仄平仄平。
仄平平平仄平仄,平○仄仄平平平。
○平仄○仄平仄,仄仄平仄平平平。
平平仄仄平仄仄,仄仄仄仄平平平。
平平平仄仄平仄,仄仄平仄平平平。
○平仄仄仄仄仄,仄平仄仄○平平。
平○仄平仄仄仄,仄平平仄平○平。

谒圣林(题拟) (yè shèng lín tí nǐ )

朝代:唐    作者: 无名氏

灵光殿古生秋草,曲阜城荒噪晚鵶。
惟有孔林残照里,至今犹属仲尼家。
(见宋孔传《东家杂记》卷下。
)(〖1〗《东家杂记》谓有唐以来谒林者必一一赋诗,而以此诗最为绝唱。
孔宗翰幼时已闻人诵此诗,或云一诗僧留题,竟不知谁氏之作。
今按:此诗在蒱初既已流传则当为唐五代人作。
从诗意看,不会晚於宋初崇儒之际。
故敢入。
)。

平平仄平仄仄仄,○平平○仄平仄。
仄平仄仄平仄平,仄平仄仄平平平。
平仄仄仄平仄仄,仄仄平平平仄仄。
平平仄仄仄仄○,仄仄仄仄仄仄平○平。
平平平平仄○仄,仄仄仄仄平○平。
仄平仄仄仄仄仄,平平仄仄平平平。
平平仄仄仄○仄,平仄仄仄平平平。
仄平仄仄仄仄仄,仄仄平仄平○平。
平○仄仄平仄仄,○仄仄仄平平平。
平平○仄仄仄仄,仄平仄仄平平平。
仄平仄仄平仄仄,仄仄仄仄平平平。
仄平仄仄仄仄仄,仄仄仄仄平平平。
平平○平平仄平,仄仄仄仄平仄平。
仄平平平仄平仄,平○仄仄平平平。
○平仄○仄平仄,仄仄平仄平平平。
平平仄仄平仄仄,仄仄仄仄平平平。
平平平仄仄平仄,仄仄平仄平平平。
○平仄仄仄仄仄,仄平仄仄○平平。
平○仄平仄仄仄,仄平平仄平○平。

徐师川罪余作诗多恐招祸因焚去笔砚入居九峰投老庵读高僧昙谛传忽作数语是足成之以寄师川师川读之想亦见赦二首 其二 (xú shī chuān zuì yú zuò shī duō kǒng zhāo huò yīn fén qù bǐ yàn rù jū jiǔ fēng tóu lǎo ān dú gāo sēng tán dì chuán hū zuò shù yǔ shì zú chéng zhī yǐ jì shī chuān shī chuān dú zhī xiǎng yì jiàn shè èr shǒu qí èr)

朝代:宋    作者: 释德洪

古书漫灭字斓斑,眼倦頽然整顿闲。
以法为亲疏世相,视身如幻寄人间。
业缘有尽今脱手,老态无因日上顔。
已办一瓢期涧饮,要刳余润到崑山。

平平仄平仄仄仄,○平平○仄平仄。
仄平仄仄平仄平,仄平仄仄平平平。
平仄仄仄平仄仄,仄仄平平平仄仄。
平平仄仄仄仄○,仄仄仄仄仄仄平○平。
平平平平仄○仄,仄仄仄仄平○平。
仄平仄仄仄仄仄,平平仄仄平平平。
平平仄仄仄○仄,平仄仄仄平平平。
仄平仄仄仄仄仄,仄仄平仄平○平。
平○仄仄平仄仄,○仄仄仄平平平。
平平○仄仄仄仄,仄平仄仄平平平。
仄平仄仄平仄仄,仄仄仄仄平平平。
仄平仄仄仄仄仄,仄仄仄仄平平平。
平平○平平仄平,仄仄仄仄平仄平。
仄平平平仄平仄,平○仄仄平平平。
○平仄○仄平仄,仄仄平仄平平平。
平平仄仄平仄仄,仄仄仄仄平平平。
平平平仄仄平仄,仄仄平仄平平平。
○平仄仄仄仄仄,仄平仄仄○平平。
平○仄平仄仄仄,仄平平仄平○平。