xì jūn
细君 🔈

朝代:宋 (sòng)    作者: 曹勋 (cáo xūn)

族类皆有偶,所偶各有方。
我本汉家女,远嫁乌孙王。
言语既不通,嗜欲宁相当。
生肉以为食,羶酪以为浆。
毛卉袭衣服,蒜薤为馨香。
呜呜当歌舞,跳跃纷低昂。
风沙障白日,四野皆苍黄。
逐猎射禽兽,藉草毡为墙。
喜怒不可测,贪戾过豺狼。
自为治宫室,仅能庇风霜。
岁时一相见,但见眉目光。
东南望汉日,独觉霜天长。
飞鸟恋故林,游子思故乡。
而我被遐弃,失身投穷荒。
明明汉天子,一女奚足伤。
武威与文德,岂不在周行。
吾王居下国,奉上固所当。
结亲徒自辱,掩泣羞汉皇。

仄仄平仄仄,仄仄仄仄平。
仄仄仄平仄,仄仄平平○。
平仄仄仄平,仄仄平○○。
平仄仄平仄,平仄仄平平。
平仄仄○仄,仄仄平平平。
平平○平仄,平仄平平平。
平平仄仄仄,仄仄平○平。
仄仄仄平仄,仄仄平平平。
仄仄仄仄仄,平仄○平平。
仄平仄平仄,仄平仄平平。
仄平仄○仄,仄仄平仄平。
平平仄仄仄,仄仄平平○。
平仄仄仄平,平仄○仄平。
平仄仄平仄,仄平平平平。
平平仄平仄,仄仄平仄平。
仄平仄平仄,仄仄仄平○。
平○平仄仄,仄仄仄仄○。
仄○平仄仄,仄仄平仄平。

zú lèi jiē yǒu ǒu , suǒ ǒu gè yǒu fāng 。
wǒ běn hàn jiā nǚ , yuǎn jià wū sūn wáng 。
yán yǔ jì bù tōng , shì yù níng xiāng dāng 。
shēng ròu yǐ wéi shí , shān lào yǐ wéi jiāng 。
máo huì xí yī fú , suàn xiè wèi xīn xiāng 。
wū wū dāng gē wǔ , tiào yuè fēn dī áng 。
fēng shā zhàng bái rì , sì yě jiē cāng huáng 。
zhú liè shè qín shòu , jiè cǎo zhān wèi qiáng 。
xǐ nù bù kě cè , tān lì guò chái láng 。
zì wèi zhì gōng shì , jǐn néng bì fēng shuāng 。
suì shí yī xiāng jiàn , dàn jiàn méi mù guāng 。
dōng nán wàng hàn rì , dú jué shuāng tiān cháng 。
fēi niǎo liàn gù lín , yóu zǐ sī gù xiāng 。
ér wǒ bèi xiá qì , shī shēn tóu qióng huāng 。
míng míng hàn tiān zǐ , yī nǚ xī zú shāng 。
wǔ wēi yǔ wén dé , qǐ bù zài zhōu xíng 。
wú wáng jū xià guó , fèng shàng gù suǒ dāng 。
jié qīn tú zì rǔ , yǎn qì xiū hàn huáng 。

  • 收藏
  • 笔记
  • 收藏
  • 做笔记
🐒
译文上移👆 复位🐬 附到原文右边💸 译文下移👇
🔈

译文:

族类皆有偶,所偶各有方。
我本汉家女,远嫁乌孙王。
言语既不通,欲望何能相互满足。
生肉以为食,羶酪以为浆。
毛卉覆盖衣服,蒜薤作为馨香。
呜呜呼喊着歌舞,跳跃起伏欢快。
风沙遮挡白日,四野都苍黄。
追逐猎取禽兽,用草毡作墙。
喜怒难以测度,贪婪凌驾豺狼。
自作治宫室,仅能遮挡风霜。
岁时一相见,只见眉目闪烁光芒。
东南望汉日,独觉霜天漫长。
飞鸟留恋故林,游子思念故乡。
而我却被遗弃,失身投入穷荒。
明明是汉天子之女,何以落得如此凄凉。
武威与文德,岂不在周行。
吾王居于下国,奉上亦是合情合理。
结亲却自觉羞辱,掩泣哀伤汉皇。

总结:

本诗以乌孙族女子为主人公,她是汉家的一位公主,远嫁给乌孙王。由于语言不通,无法沟通交流,她的生活十分艰辛。她不得不适应乌孙人的食物和生活习惯。诗中描写了她生活的种种困难和不适,以及对故乡的思念之情。尽管她是汉家天子的女儿,但在异国他乡却受尽冷落和遗弃,情感上倍感痛苦和羞辱。全诗通过描述主人公的遭遇,表达了对家乡和亲人的深深眷恋,以及在异国他乡所遇到的无奈和痛苦。

注:翻译、赏析非标准答案,仅用作辅助理解。

本文作者曹勋介绍:🔈

曹勋(一○九八?~一一七四),字公显,一作功显,阳翟(今河南禹州)人。以恩补承信郎,徽宗宣和五年(一一二三)赐同进士出身(《嘉定赤城志》卷三四),仍爲武官。靖康之变从徽宗北迁,至燕山,受密旨间行诣康王。高宗建炎元年(一一二七)至南京,以建言忤执政,出於外。绍兴十一年(一一四一),副刘光远使金,中途还,又充馆伴副使。未几,爲报谢副使使金,十二年至金,得请还梓宫及太后。十三年,兼枢密副都承旨。十五年奉祠。二十五年,起知合门事兼干办皇城司。二十九年,再爲称谢副使使金。三十年,提举万寿观(《建炎以来系年要录》卷一四一、一四二、一四四、一五○、一五三、一七○、一八五)。孝宗乾道七年(一一七一)起提举皇城... 查看更多>>

曹勋的诗:

曹勋的词:

  • 谒金门

    春待去。帘外连天飞絮。老大心情慵纵步...

  • 玉楼春

    昔年曾到神清洞。笑领希夷非夙梦。看时...

  • 饮马歌

    边头春未到。雪满交河道。暮沙明残照。...

  • 长寿仙促拍

    舜德日辉光,正初冬盛期。东朝喜、诞生...

  • 长寿仙促拍

    绛阙,正春光到时。当人日、诞芳仪。向...

  • 浣溪沙

    西苑烟光倚槛新。桃花艳艳静无尘。照溪...

  • 浣溪沙

    日上龙城散晓阴。琼芳堂下玉成林。江梅...

  • 酒泉子

    连面霜风。野馆山村逢至日,开怀欲酒杯...

  • 诉衷情

    人情世态饱经过。眼也见来多。忙中掉得...

  • 诉衷情

    得抽头处好抽头。等待几时休。贤且广张...

  • 曹勋宋词全集>>

相关诗词:

送人游姑苏 (sòng rén yóu gū sū)

朝代:宋    作者: 张良臣

儿时吾亦寄君州,细细听君说旧游。
处处绿波通酒巷,女郎多在采菱舟。

仄仄平仄仄,仄仄仄仄平。
仄仄仄平仄,仄仄平平○。
平仄仄仄平,仄仄平○○。
平仄仄平仄,平仄仄平平。
平仄仄○仄,仄仄平平平。
平平○平仄,平仄平平平。
平平仄仄仄,仄仄平○平。
仄仄仄平仄,仄仄平平平。
仄仄仄仄仄,平仄○平平。
仄平仄平仄,仄平仄平平。
仄平仄○仄,仄仄平仄平。
平平仄仄仄,仄仄平平○。
平仄仄仄平,平仄○仄平。
平仄仄平仄,仄平平平平。
平平仄平仄,仄仄平仄平。
仄平仄平仄,仄仄仄平○。
平○平仄仄,仄仄仄仄○。
仄○平仄仄,仄仄平仄平。

蜡梅四绝句 其一 (là méi sì jué jù qí yī)

朝代:宋    作者: 陈与义

花房小如许,铜剪黄金涂。
中有万斛香,与君细细输。

仄仄平仄仄,仄仄仄仄平。
仄仄仄平仄,仄仄平平○。
平仄仄仄平,仄仄平○○。
平仄仄平仄,平仄仄平平。
平仄仄○仄,仄仄平平平。
平平○平仄,平仄平平平。
平平仄仄仄,仄仄平○平。
仄仄仄平仄,仄仄平平平。
仄仄仄仄仄,平仄○平平。
仄平仄平仄,仄平仄平平。
仄平仄○仄,仄仄平仄平。
平平仄仄仄,仄仄平平○。
平仄仄仄平,平仄○仄平。
平仄仄平仄,仄平平平平。
平平仄平仄,仄仄平仄平。
仄平仄平仄,仄仄仄平○。
平○平仄仄,仄仄仄仄○。
仄○平仄仄,仄仄平仄平。

写景 抒情

立春内中帖子词 其二 (lì chūn nèi zhōng tiě zi cí qí èr)

朝代:宋    作者: 刘才邵

紫禁迟迟漏,瑶箱细细风。
君王问安早,红烛照帘栊。

仄仄平仄仄,仄仄仄仄平。
仄仄仄平仄,仄仄平平○。
平仄仄仄平,仄仄平○○。
平仄仄平仄,平仄仄平平。
平仄仄○仄,仄仄平平平。
平平○平仄,平仄平平平。
平平仄仄仄,仄仄平○平。
仄仄仄平仄,仄仄平平平。
仄仄仄仄仄,平仄○平平。
仄平仄平仄,仄平仄平平。
仄平仄○仄,仄仄平仄平。
平平仄仄仄,仄仄平平○。
平仄仄仄平,平仄○仄平。
平仄仄平仄,仄平平平平。
平平仄平仄,仄仄平仄平。
仄平仄平仄,仄仄仄平○。
平○平仄仄,仄仄仄仄○。
仄○平仄仄,仄仄平仄平。

州宅杂咏 细香堂 (zhōu zhái zá yǒng xì xiāng táng)

朝代:宋    作者: 王十朋

官舍谁为友,青青只此君。
细香来燕寝,奚用炷炉熏。

仄仄平仄仄,仄仄仄仄平。
仄仄仄平仄,仄仄平平○。
平仄仄仄平,仄仄平○○。
平仄仄平仄,平仄仄平平。
平仄仄○仄,仄仄平平平。
平平○平仄,平仄平平平。
平平仄仄仄,仄仄平○平。
仄仄仄平仄,仄仄平平平。
仄仄仄仄仄,平仄○平平。
仄平仄平仄,仄平仄平平。
仄平仄○仄,仄仄平仄平。
平平仄仄仄,仄仄平平○。
平仄仄仄平,平仄○仄平。
平仄仄平仄,仄平平平平。
平平仄平仄,仄仄平仄平。
仄平仄平仄,仄仄仄平○。
平○平仄仄,仄仄仄仄○。
仄○平仄仄,仄仄平仄平。

细腰宫 (xì yāo gōng)

朝代:唐    作者: 汪遵

鼓声连日烛连宵,贪向春风舞细腰。
争奈君王正沈醉,秦兵江上促征桡。

仄仄平仄仄,仄仄仄仄平。
仄仄仄平仄,仄仄平平○。
平仄仄仄平,仄仄平○○。
平仄仄平仄,平仄仄平平。
平仄仄○仄,仄仄平平平。
平平○平仄,平仄平平平。
平平仄仄仄,仄仄平○平。
仄仄仄平仄,仄仄平平平。
仄仄仄仄仄,平仄○平平。
仄平仄平仄,仄平仄平平。
仄平仄○仄,仄仄平仄平。
平平仄仄仄,仄仄平平○。
平仄仄仄平,平仄○仄平。
平仄仄平仄,仄平平平平。
平平仄平仄,仄仄平仄平。
仄平仄平仄,仄仄仄平○。
平○平仄仄,仄仄仄仄○。
仄○平仄仄,仄仄平仄平。

羊荆华敞小轩面丛竹予以细香名之盖用杜子美风吹细细香之句因赋此诗 (yáng jīng huá chǎng xiǎo xuān miàn cóng zhú yǔ yǐ xì xiāng míng zhī gài yòng dù zǐ měi fēng chuī xì xì xiāng zhī jù yīn fù cǐ shī)

朝代:宋    作者: 李光

负郭林庐带草堂,小亭轩敞对修篁。
祖师但指青青色,诗老能闻细细香。
风过户庭常掩冉,雨余衾枕自清凉。
幽兰茉莉徒芬郁,气味不如君久长。

仄仄平仄仄,仄仄仄仄平。
仄仄仄平仄,仄仄平平○。
平仄仄仄平,仄仄平○○。
平仄仄平仄,平仄仄平平。
平仄仄○仄,仄仄平平平。
平平○平仄,平仄平平平。
平平仄仄仄,仄仄平○平。
仄仄仄平仄,仄仄平平平。
仄仄仄仄仄,平仄○平平。
仄平仄平仄,仄平仄平平。
仄平仄○仄,仄仄平仄平。
平平仄仄仄,仄仄平平○。
平仄仄仄平,平仄○仄平。
平仄仄平仄,仄平平平平。
平平仄平仄,仄仄平仄平。
仄平仄平仄,仄仄仄平○。
平○平仄仄,仄仄仄仄○。
仄○平仄仄,仄仄平仄平。

昭君怨 (zhāo jūn yuàn)

朝代:宋    作者: 吕本中

延寿无金翠钿销,铜丸擿鼓晚来朝。
宁为龙塞青青草,不作昭阳细细腰。

仄仄平仄仄,仄仄仄仄平。
仄仄仄平仄,仄仄平平○。
平仄仄仄平,仄仄平○○。
平仄仄平仄,平仄仄平平。
平仄仄○仄,仄仄平平平。
平平○平仄,平仄平平平。
平平仄仄仄,仄仄平○平。
仄仄仄平仄,仄仄平平平。
仄仄仄仄仄,平仄○平平。
仄平仄平仄,仄平仄平平。
仄平仄○仄,仄仄平仄平。
平平仄仄仄,仄仄平平○。
平仄仄仄平,平仄○仄平。
平仄仄平仄,仄平平平平。
平平仄平仄,仄仄平仄平。
仄平仄平仄,仄仄仄平○。
平○平仄仄,仄仄仄仄○。
仄○平仄仄,仄仄平仄平。

动物

宋复古画潇湘晚景图三首 其二 (sòng fù gǔ huà xiāo xiāng wǎn jǐng tú sān shǒu qí èr)

朝代:宋    作者: 苏轼

落落君怀抱,山川自屈蟠。
经营初有适,挥洒不应难。
江市人家少,烟村古木攒。
知君有幽意,细细为寻看。

仄仄平仄仄,仄仄仄仄平。
仄仄仄平仄,仄仄平平○。
平仄仄仄平,仄仄平○○。
平仄仄平仄,平仄仄平平。
平仄仄○仄,仄仄平平平。
平平○平仄,平仄平平平。
平平仄仄仄,仄仄平○平。
仄仄仄平仄,仄仄平平平。
仄仄仄仄仄,平仄○平平。
仄平仄平仄,仄平仄平平。
仄平仄○仄,仄仄平仄平。
平平仄仄仄,仄仄平平○。
平仄仄仄平,平仄○仄平。
平仄仄平仄,仄平平平平。
平平仄平仄,仄仄平仄平。
仄平仄平仄,仄仄仄平○。
平○平仄仄,仄仄仄仄○。
仄○平仄仄,仄仄平仄平。

写景 抒情

句 其七 (jù qí qī)

朝代:宋    作者: 宋庠

筒分细细泉。

仄仄平仄仄,仄仄仄仄平。
仄仄仄平仄,仄仄平平○。
平仄仄仄平,仄仄平○○。
平仄仄平仄,平仄仄平平。
平仄仄○仄,仄仄平平平。
平平○平仄,平仄平平平。
平平仄仄仄,仄仄平○平。
仄仄仄平仄,仄仄平平平。
仄仄仄仄仄,平仄○平平。
仄平仄平仄,仄平仄平平。
仄平仄○仄,仄仄平仄平。
平平仄仄仄,仄仄平平○。
平仄仄仄平,平仄○仄平。
平仄仄平仄,仄平平平平。
平平仄平仄,仄仄平仄平。
仄平仄平仄,仄仄仄平○。
平○平仄仄,仄仄仄仄○。
仄○平仄仄,仄仄平仄平。

和黄充出游三首 其三 (hé huáng chōng chū yóu sān shǒu qí sān)

朝代:宋    作者: 陈师道

剩欲登临强作欢,衣冠未动意先阑。
从今泉石非吾事,只借君诗细细看。

仄仄平仄仄,仄仄仄仄平。
仄仄仄平仄,仄仄平平○。
平仄仄仄平,仄仄平○○。
平仄仄平仄,平仄仄平平。
平仄仄○仄,仄仄平平平。
平平○平仄,平仄平平平。
平平仄仄仄,仄仄平○平。
仄仄仄平仄,仄仄平平平。
仄仄仄仄仄,平仄○平平。
仄平仄平仄,仄平仄平平。
仄平仄○仄,仄仄平仄平。
平平仄仄仄,仄仄平平○。
平仄仄仄平,平仄○仄平。
平仄仄平仄,仄平平平平。
平平仄平仄,仄仄平仄平。
仄平仄平仄,仄仄仄平○。
平○平仄仄,仄仄仄仄○。
仄○平仄仄,仄仄平仄平。