yǐn shèng yú xī xuān
饮圣俞西轩 🔈

朝代:宋 (sòng)    作者: 韩维 (hán wéi)

欢常以饮合,欢意则非外。
今吾二三子,共此西轩会。
主人吾儒秀,言与二雅配。
酒行倡大论,文字略琐碎。
上言评人物,要当本诸内。
下言讥为学,不以满自概。
唐之衆诗人,区别各异派。
一经君子评,敛凿弃秕糒。
予曰吾圣俞,名足通後代。
答我文如韩,尚有六经在。
况吾何所立,闻誉若抱趸。
圣俞善诱掖,斯语不无戒。
意欲令吾曹,事业进以大。
我虽顽无能,闻此亦健快。
呼觞满自引,不畏坐客怪。
归来书短篇,聊以记所佩。

平平仄仄仄,平仄仄平仄。
平平仄○仄,仄仄平平仄。
仄平平平仄,平仄仄仄仄。
仄○平仄○,平仄仄仄仄。
仄平○平仄,仄○仄平仄。
仄平平平仄,仄仄仄仄仄。
平平仄平平,平仄仄仄仄。
仄平平仄○,仄仄仄仄仄。
仄仄平仄平,平仄平仄仄。
仄仄平○平,仄仄仄平仄。
仄平平仄仄,○仄仄仄仄。
仄平仄仄仄,平仄仄平仄。
仄仄仄平平,仄仄仄仄仄。
仄平平平平,○仄仄仄仄。
平平仄仄仄,仄仄仄仄仄。
平平平仄平,平仄仄仄仄。

huān cháng yǐ yǐn hé , huān yì zé fēi wài 。
jīn wú èr sān zǐ , gòng cǐ xī xuān huì 。
zhǔ rén wú rú xiù , yán yǔ èr yǎ pèi 。
jiǔ xíng chàng dà lùn , wén zì lüè suǒ suì 。
shàng yán píng rén wù , yào dāng běn zhū nèi 。
xià yán jī wèi xué , bù yǐ mǎn zì gài 。
táng zhī zhòng shī rén , qū bié gè yì pài 。
yī jīng jūn zǐ píng , liǎn záo qì bǐ bèi 。
yǔ yuē wú shèng yú , míng zú tōng hòu dài 。
dá wǒ wén rú hán , shàng yǒu liù jīng zài 。
kuàng wú hé suǒ lì , wén yù ruò bào dǔn 。
shèng yú shàn yòu yè , sī yǔ bù wú jiè 。
yì yù lìng wú cáo , shì yè jìn yǐ dà 。
wǒ suī wán wú néng , wén cǐ yì jiàn kuài 。
hū shāng mǎn zì yǐn , bù wèi zuò kè guài 。
guī lái shū duǎn piān , liáo yǐ jì suǒ pèi 。

  • 收藏
  • 笔记
  • 收藏
  • 做笔记
🐒
译文上移👆 复位🐬 附到原文右边💸 译文下移👇
🔈

译文:
欢乐常常与饮酒结合,只有在欢乐的时候,才会感受到内心的喜悦。如今我和我的两三个朋友,聚在这西轩共度时光。主人是我们中的佼佼者,他的言谈与我们的雅兴相得益彰。酒过三巡,大家开始畅谈人物评价,重要的是要从内在品质入手。接着又开始讽刺一些学者的学问,不是轻易地就满足于自己的表面知识。

唐代有很多诗人,各自代表不同的派别。但是一经由贤者评价,粗浅的就会被淘汰,只有真正的精华被留下来传世。我说我们的主人是圣俞的后代,名字足以在后人中传颂。我回答说我的文才如同古代的韩愈一样,但他还有六经可以学习,而我又能在何处立足呢?听到他的赞誉,我如抱着厚重的礼赞一样珍惜。

圣俞善于引导和启迪,他的教诲充满了警示。他希望我们能够在事业上有所进展,不甘于平庸。虽然我自认为迟钝无能,但听到他的话也感到振奋和愉快。于是我满杯举起,自斟自饮,不在乎坐在旁边的客人们会感到奇怪。等我回到家,我要写下这篇短文,留作纪念。

注:翻译、赏析非标准答案,仅用作辅助理解。

本文作者韩维介绍:🔈

韩维(一○一七~一○九八),字持国,颍昌(今河南许昌)人。亿子,与韩绦、韩缜等爲兄弟。以父荫爲官,父死後闭门不仕。仁宗时由欧阳修荐知太常礼院,不久出通判泾州。爲淮阳郡王府记室参军。英宗即位,召爲同修起居注,进知制诰、知通进银台司。神宗熙宁二年(一○六九)迁翰林学士、知开封府。因与王安石议论不合,出知襄州,改许州,历河阳,复知许州。哲宗即位,召爲门下侍郎,一年余出知邓州,改汝州,以太子少傅致仕。绍圣二年(一○九五)定爲元佑党人,再次贬谪。元符元年卒,年八十二。有集三十卷,因曾封南阳郡公,定名爲《南阳集》(《直斋书录解题》卷一七)。《宋史》卷三一五有传。 韩维诗,以影印文渊阁《四库全书·南阳集》爲... 查看更多>>

韩维的诗:

韩维的词:

相关诗词:

圣俞惠诗复以二章为谢 其一 (shèng yú huì shī fù yǐ èr zhāng wèi xiè qí yī)

朝代:宋    作者: 司马光

我得圣俞诗,於身亦何有。
名字托文编,佗年知不朽。

平平仄仄仄,平仄仄平仄。
平平仄○仄,仄仄平平仄。
仄平平平仄,平仄仄仄仄。
仄○平仄○,平仄仄仄仄。
仄平○平仄,仄○仄平仄。
仄平平平仄,仄仄仄仄仄。
平平仄平平,平仄仄仄仄。
仄平平仄○,仄仄仄仄仄。
仄仄平仄平,平仄平仄仄。
仄仄平○平,仄仄仄平仄。
仄平平仄仄,○仄仄仄仄。
仄平仄仄仄,平仄仄平仄。
仄仄仄平平,仄仄仄仄仄。
仄平平平平,○仄仄仄仄。
平平仄仄仄,仄仄仄仄仄。
平平平仄平,平仄仄仄仄。

俞氏朝爽轩 (yú shì cháo shuǎng xuān)

朝代:宋    作者: 汪炎昶

西山入拄颊,终带板绶累。
悠悠轩中人,心闲得真趣。

平平仄仄仄,平仄仄平仄。
平平仄○仄,仄仄平平仄。
仄平平平仄,平仄仄仄仄。
仄○平仄○,平仄仄仄仄。
仄平○平仄,仄○仄平仄。
仄平平平仄,仄仄仄仄仄。
平平仄平平,平仄仄仄仄。
仄平平仄○,仄仄仄仄仄。
仄仄平仄平,平仄平仄仄。
仄仄平○平,仄仄仄平仄。
仄平平仄仄,○仄仄仄仄。
仄平仄仄仄,平仄仄平仄。
仄仄仄平平,仄仄仄仄仄。
仄平平平平,○仄仄仄仄。
平平仄仄仄,仄仄仄仄仄。
平平平仄平,平仄仄仄仄。

圣俞惠诗复以二章为谢 其二 (shèng yú huì shī fù yǐ èr zhāng wèi xiè qí èr)

朝代:宋    作者: 司马光

我得圣俞诗,於家果何如。
留为子孙宝,胜有千年珠。

平平仄仄仄,平仄仄平仄。
平平仄○仄,仄仄平平仄。
仄平平平仄,平仄仄仄仄。
仄○平仄○,平仄仄仄仄。
仄平○平仄,仄○仄平仄。
仄平平平仄,仄仄仄仄仄。
平平仄平平,平仄仄仄仄。
仄平平仄○,仄仄仄仄仄。
仄仄平仄平,平仄平仄仄。
仄仄平○平,仄仄仄平仄。
仄平平仄仄,○仄仄仄仄。
仄平仄仄仄,平仄仄平仄。
仄仄仄平平,仄仄仄仄仄。
仄平平平平,○仄仄仄仄。
平平仄仄仄,仄仄仄仄仄。
平平平仄平,平仄仄仄仄。

潞公与梅圣俞论古人有纯用平声字为诗如枯桑知天风是也而未有用侧字者翌日圣俞为诗云月出断岸口照此别舸背独且与妇饮颇胜俗客对大为潞公所赏追用其语作侧字四绝平字梅花一篇 侧字 其二 (lù gōng yǔ méi shèng yú lùn gǔ rén yǒu chún yòng píng shēng zì wèi shī rú kū sāng zhī tiān fēng shì yě ér wèi yǒu yòng cè zì zhě yì rì shèng yú wèi shī yún yuè chū duàn àn kǒu zhào cǐ bié gě bèi dú qiě yǔ fù yǐn pō shèng sú kè duì dà wèi lù gōng suǒ shǎng zhuī yòng qí yǔ zuò cè zì sì jué píng zì méi huā yī piān cè zì qí èr)

朝代:宋    作者: 郑刚中

具酒作社饮,此事古倡始。
孰肯具果蔬,被肘醉子美。

平平仄仄仄,平仄仄平仄。
平平仄○仄,仄仄平平仄。
仄平平平仄,平仄仄仄仄。
仄○平仄○,平仄仄仄仄。
仄平○平仄,仄○仄平仄。
仄平平平仄,仄仄仄仄仄。
平平仄平平,平仄仄仄仄。
仄平平仄○,仄仄仄仄仄。
仄仄平仄平,平仄平仄仄。
仄仄平○平,仄仄仄平仄。
仄平平仄仄,○仄仄仄仄。
仄平仄仄仄,平仄仄平仄。
仄仄仄平平,仄仄仄仄仄。
仄平平平平,○仄仄仄仄。
平平仄仄仄,仄仄仄仄仄。
平平平仄平,平仄仄仄仄。

问景逊借梅圣俞诗卷 (wèn jǐng xùn jiè méi shèng yú shī juàn)

朝代:宋    作者: 文同

前日读子诗,快我烦病躯。
若坐大暑中,琼杯饮琳腴。
辞严意清绝,敢谓人所无。
子乃不自高,尚尔尊圣俞。
为我诵佳句,实亦郊岛徒。
遂云有家藏,两轴如椽粗。
我方嗜此学,常恨失所趋。
愿子少假之,使之识夷途。

平平仄仄仄,平仄仄平仄。
平平仄○仄,仄仄平平仄。
仄平平平仄,平仄仄仄仄。
仄○平仄○,平仄仄仄仄。
仄平○平仄,仄○仄平仄。
仄平平平仄,仄仄仄仄仄。
平平仄平平,平仄仄仄仄。
仄平平仄○,仄仄仄仄仄。
仄仄平仄平,平仄平仄仄。
仄仄平○平,仄仄仄平仄。
仄平平仄仄,○仄仄仄仄。
仄平仄仄仄,平仄仄平仄。
仄仄仄平平,仄仄仄仄仄。
仄平平平平,○仄仄仄仄。
平平仄仄仄,仄仄仄仄仄。
平平平仄平,平仄仄仄仄。

句 其三 (jù qí sān)

朝代:宋    作者: 薛舜俞

轩窗眼界开。

平平仄仄仄,平仄仄平仄。
平平仄○仄,仄仄平平仄。
仄平平平仄,平仄仄仄仄。
仄○平仄○,平仄仄仄仄。
仄平○平仄,仄○仄平仄。
仄平平平仄,仄仄仄仄仄。
平平仄平平,平仄仄仄仄。
仄平平仄○,仄仄仄仄仄。
仄仄平仄平,平仄平仄仄。
仄仄平○平,仄仄仄平仄。
仄平平仄仄,○仄仄仄仄。
仄平仄仄仄,平仄仄平仄。
仄仄仄平平,仄仄仄仄仄。
仄平平平平,○仄仄仄仄。
平平仄仄仄,仄仄仄仄仄。
平平平仄平,平仄仄仄仄。

潞公与梅圣俞论古人有纯用平声字为诗如枯桑知天风是也而未有用侧字者翌日圣俞为诗云月出断岸口照此别舸背独且与妇饮颇胜俗客对大为潞公所赏追用其语作侧字四绝平字梅花一篇 侧字 其三 (lù gōng yǔ méi shèng yú lùn gǔ rén yǒu chún yòng píng shēng zì wèi shī rú kū sāng zhī tiān fēng shì yě ér wèi yǒu yòng cè zì zhě yì rì shèng yú wèi shī yún yuè chū duàn àn kǒu zhào cǐ bié gě bèi dú qiě yǔ fù yǐn pō shèng sú kè duì dà wèi lù gōng suǒ shǎng zhuī yòng qí yǔ zuò cè zì sì jué píng zì méi huā yī piān cè zì qí sān)

朝代:宋    作者: 郑刚中

节物暗老我,壮志特未已。
事业力自致,贵贱命可委。

平平仄仄仄,平仄仄平仄。
平平仄○仄,仄仄平平仄。
仄平平平仄,平仄仄仄仄。
仄○平仄○,平仄仄仄仄。
仄平○平仄,仄○仄平仄。
仄平平平仄,仄仄仄仄仄。
平平仄平平,平仄仄仄仄。
仄平平仄○,仄仄仄仄仄。
仄仄平仄平,平仄平仄仄。
仄仄平○平,仄仄仄平仄。
仄平平仄仄,○仄仄仄仄。
仄平仄仄仄,平仄仄平仄。
仄仄仄平平,仄仄仄仄仄。
仄平平平平,○仄仄仄仄。
平平仄仄仄,仄仄仄仄仄。
平平平仄平,平仄仄仄仄。

潞公与梅圣俞论古人有纯用平声字为诗如枯桑知天风是也而未有用侧字者翌日圣俞为诗云月出断岸口照此别舸背独且与妇饮颇胜俗客对大为潞公所赏追用其语作侧字四绝平字梅花一篇 侧字 其一 (lù gōng yǔ méi shèng yú lùn gǔ rén yǒu chún yòng píng shēng zì wèi shī rú kū sāng zhī tiān fēng shì yě ér wèi yǒu yòng cè zì zhě yì rì shèng yú wèi shī yún yuè chū duàn àn kǒu zhào cǐ bié gě bèi dú qiě yǔ fù yǐn pō shèng sú kè duì dà wèi lù gōng suǒ shǎng zhuī yòng qí yǔ zuò cè zì sì jué píng zì méi huā yī piān cè zì qí yī)

朝代:宋    作者: 郑刚中

久雨闭陋室,薜荔络败垒。
乙子语大慧,我听勿入耳。

平平仄仄仄,平仄仄平仄。
平平仄○仄,仄仄平平仄。
仄平平平仄,平仄仄仄仄。
仄○平仄○,平仄仄仄仄。
仄平○平仄,仄○仄平仄。
仄平平平仄,仄仄仄仄仄。
平平仄平平,平仄仄仄仄。
仄平平仄○,仄仄仄仄仄。
仄仄平仄平,平仄平仄仄。
仄仄平○平,仄仄仄平仄。
仄平平仄仄,○仄仄仄仄。
仄平仄仄仄,平仄仄平仄。
仄仄仄平平,仄仄仄仄仄。
仄平平平平,○仄仄仄仄。
平平仄仄仄,仄仄仄仄仄。
平平平仄平,平仄仄仄仄。

潞公与梅圣俞论古人有纯用平声字为诗如枯桑知天风是也而未有用侧字者翌日圣俞为诗云月出断岸口照此别舸背独且与妇饮颇胜俗客对大为潞公所赏追用其语作侧字四绝平字梅花一篇 侧字 其四 (lù gōng yǔ méi shèng yú lùn gǔ rén yǒu chún yòng píng shēng zì wèi shī rú kū sāng zhī tiān fēng shì yě ér wèi yǒu yòng cè zì zhě yì rì shèng yú wèi shī yún yuè chū duàn àn kǒu zhào cǐ bié gě bèi dú qiě yǔ fù yǐn pō shèng sú kè duì dà wèi lù gōng suǒ shǎng zhuī yòng qí yǔ zuò cè zì sì jué píng zì méi huā yī piān cè zì qí sì)

朝代:宋    作者: 郑刚中

案上具笔砚,砌下秀菊杞。
我顾乏大屋,尚赖有此尔。

平平仄仄仄,平仄仄平仄。
平平仄○仄,仄仄平平仄。
仄平平平仄,平仄仄仄仄。
仄○平仄○,平仄仄仄仄。
仄平○平仄,仄○仄平仄。
仄平平平仄,仄仄仄仄仄。
平平仄平平,平仄仄仄仄。
仄平平仄○,仄仄仄仄仄。
仄仄平仄平,平仄平仄仄。
仄仄平○平,仄仄仄平仄。
仄平平仄仄,○仄仄仄仄。
仄平仄仄仄,平仄仄平仄。
仄仄仄平平,仄仄仄仄仄。
仄平平平平,○仄仄仄仄。
平平仄仄仄,仄仄仄仄仄。
平平平仄平,平仄仄仄仄。

初秋普明寺竹林小饮饯梅圣俞分韵得亭臯木叶下五首 其一 (chū qiū pǔ míng sì zhú lín xiǎo yǐn jiàn méi shèng yú fēn yùn dé tíng gāo mù yè xià wǔ shǒu qí yī)

朝代:宋    作者: 欧阳修

临水复欹石,陶然同醉醒。
山霞坐未敛,池月来亭亭。

平平仄仄仄,平仄仄平仄。
平平仄○仄,仄仄平平仄。
仄平平平仄,平仄仄仄仄。
仄○平仄○,平仄仄仄仄。
仄平○平仄,仄○仄平仄。
仄平平平仄,仄仄仄仄仄。
平平仄平平,平仄仄仄仄。
仄平平仄○,仄仄仄仄仄。
仄仄平仄平,平仄平仄仄。
仄仄平○平,仄仄仄平仄。
仄平平仄仄,○仄仄仄仄。
仄平仄仄仄,平仄仄平仄。
仄仄仄平平,仄仄仄仄仄。
仄平平平平,○仄仄仄仄。
平平仄仄仄,仄仄仄仄仄。
平平平仄平,平仄仄仄仄。

抒情 写景