píng shēng bā jiàn nǚ ér cún zhě wǔ rén bǐ yòu dé nǚ shǎo jì zuò shī jiàn kuān cì yùn xiè zhī
平生八见女而存者五人比又得女少稷作诗见宽次韵谢之 🔈

朝代:宋 (sòng)    作者: 韩元吉 (hán yuán jí)

渐老思似续,抚怀良惘然。
空余岁寒心,凛凛松柏坚。
平生孔明妇,贫贱房且专。
生女不生男,造物宁我偏。
娈彼五娇儿,弄瓦相随肩。
人言可御盗,无乃缪以千。
囊金不办嫁,择婿那敢全。
今年又增一,比比安求旃。
觉贫与觉富,可笑还可怜。
向来两童乌,泡幻随变迁。
应门固未计,畴复与我玄。
我家岂无人,文章绍编笺。
经心不能释,欲语气已填。
筮言晚当见,默祷资明蠲。
行年且四十,那得慰眼前。
陶公谓胜无,此论吾师焉。
舒宣傥可待,弓裘犹足传。
今者事方殷,烦君费诗篇。
君诗妙难敌,巨刃迎小鲜。
炯炯明月珠,一一照眼圆。
吁嗟人生事,岁月如奔川。
岂不舒我忧,熊罴梦丰年。
蓬门亦何祥,但见巾帨悬。
会当亦添丁,荷锄赋归田。
老妻鼓掌笑,子意将谁愆。
须知百男恶,未若一女贤。
矧子四壁空,盖头无尺椽。
儿女分所定,底用相鑱镌。
尚应具扁舟,江湖穷泝沿。
为君聘络秀,椎牛事烹煎。

仄仄○仄仄,仄平平仄平。
○平仄平平,仄仄平仄平。
平平仄平仄,平仄平○平。
平仄仄平平,仄仄平仄平。
仄仄仄○平,仄仄○平平。
平平仄仄仄,平仄○仄平。
平平仄仄仄,仄仄仄仄平。
平平仄平仄,仄仄平平平。
仄平仄仄仄,仄仄平仄平。
仄平仄平平,平仄平仄平。
○平仄仄仄,平仄仄仄平。
仄平仄平平,平平仄平平。
平平仄平仄,仄仄仄仄○。
仄平仄○仄,仄仄平平平。
○平○仄仄,仄仄仄仄平。
平平仄○平,仄○平平平。
平平仄仄仄,平平○仄○。
平仄仄平○,平平仄平平。
平平仄○仄,仄仄○仄○。
仄仄平仄平,仄仄仄仄平。
平平平平仄,仄仄○平平。
仄仄平仄平,平平仄平平。
平平仄平平,仄仄平仄平。
仄○仄平平,○平仄平平。
仄○仄仄仄,仄仄○平平。
平平仄平仄,仄仄仄仄平。
?仄仄仄○,仄平平仄平。
平仄○仄仄,仄仄○○平。
仄○仄○平,平平平仄平。
平平仄仄仄,平平仄平○。

jiàn lǎo sī sì xù , fǔ huái liáng wǎng rán 。
kòng yú suì hán xīn , lǐn lǐn sōng bǎi jiān 。
píng shēng kǒng míng fù , pín jiàn fáng qiě zhuān 。
shēng nǚ bù shēng nán , zào wù níng wǒ piān 。
luán bǐ wǔ jiāo ér , nòng wǎ xiāng suí jiān 。
rén yán kě yù dào , wú nǎi miù yǐ qiān 。
náng jīn bù bàn jià , zé xù nà gǎn quán 。
jīn nián yòu zēng yī , bǐ bǐ ān qiú zhān 。
jué pín yǔ jué fù , kě xiào huán kě lián 。
xiàng lái liǎng tóng wū , pào huàn suí biàn qiān 。
yìng mén gù wèi jì , chóu fù yǔ wǒ xuán 。
wǒ jiā qǐ wú rén , wén zhāng shào biān jiān 。
jīng xīn bù néng shì , yù yǔ qì yǐ tián 。
shì yán wǎn dāng jiàn , mò dǎo zī míng juān 。
xíng nián qiě sì shí , nà dé wèi yǎn qián 。
táo gōng wèi shèng wú , cǐ lùn wú shī yān 。
shū xuān tǎng kě dài , gōng qiú yóu zú chuán 。
jīn zhě shì fāng yīn , fán jūn fèi shī piān 。
jūn shī miào nán dí , jù rèn yíng xiǎo xiān 。
jiǒng jiǒng míng yuè zhū , yī yī zhào yǎn yuán 。
xū jiē rén shēng shì , suì yuè rú bēn chuān 。
qǐ bù shū wǒ yōu , xióng pí mèng fēng nián 。
péng mén yì hé xiáng , dàn jiàn jīn shuì xuán 。
huì dāng yì tiān dīng , hé chú fù guī tián 。
lǎo qī gǔ zhǎng xiào , zǐ yì jiāng shuí qiān 。
xū zhī bǎi nán è , wèi ruò yī nǚ xián 。
shěn zǐ sì bì kōng , gài tou wú chǐ chuán 。
ér nǚ fēn suǒ dìng , dǐ yòng xiāng chán juān 。
shàng yìng jù piān zhōu , jiāng hú qióng sù yán 。
wèi jūn pìn luò xiù , zhuī niú shì pēng jiān 。

  • 收藏
  • 笔记
  • 收藏
  • 做笔记
🐒
译文上移👆 复位🐬 附到原文右边💸 译文下移👇
🔈

译文:

渐渐老去,思念似乎延续,抚怀之间心情良久迷茫。
岁月的寒冷留下心灵的痕迹,坚韧如松柏。
我一生专心守护着孔明的遗孀,虽然贫穷,但在这房屋中专心致志。
生下女儿而不是儿子,造物主宁愿我这样偏向。
像那五位娇俏的女儿们,抱着泥土玩耍相互追逐,轻盈地肩并着肩。
人们说可以用黄金堆积起来防盗,难道不是愚蠢得多吗?万一有个差错,那将是成千上万的损失。
虽然有很多金子,却不能给女儿完备的嫁妆,选择婿家也不敢全权决定。
今年又多了一个女儿,一比一安心寻求末代的宗脉。
感觉贫穷和感觉富裕,可笑且可怜。
向来那两个童养儿,像乌鸦一样,随着时光的变迁,虚幻地消失不见。
预先没有计划考虑过他们能否接续香火,而现在却又急切地寻找后代。
我家岂是没有合适的人才,我将我的学问传承下来编写笺注。
费尽心思却无法放下,欲言又已填满。
筮言晚了当面见,默默地祈祷以期望消灾免难。
已经到了四十岁,却无法安慰眼前的局面。
陶渊明说过“胜无”,此言可用来形容我的师傅。
舒宣的文才可期待,弓裘的学识尚可传承。
现在的局势非常繁忙,为此麻烦你费心写诗作篇。
你的诗才高超,难以与之匹敌,犹如巨刃对小鲜。
你的诗句明亮如明月的珠宝,一一照耀着人们的心灵。
唉呀,人生的事情啊,岁月如奔流的江川,匆匆流逝。
怎能不诉说我的忧愁,像熊罴一样在梦中享受着富足的年景。
蓬门并不是什么吉祥之处,只见着顶上挂着破巾帽。
可能还要再添一个孩子,荷锄耕作归田园。
老妻鼓掌欢笑,子意将谁有过错。
必须知道百个儿子中恶劣的也不少,还不如一个贤德的女儿。
何况子女们四壁空空,房梁上也没有一尺木梁。
儿女的命运早已注定,底用又何必相互刻鑱。
还应该准备一艘小船,漫游江湖,穷游沿岸。
为你招聘一位聪明的女儿,椎牛烹羊,事务繁忙。


总结:

诗人在自述生活琐事中抒发了对岁月流逝、人生无常的感慨。他凭吊已逝的妻子,思念已故的师傅,表达了对家庭的牵挂和对子女的期待。诗中渲染了岁月的无情和人生的起伏,展现了生活的悲欢离合。通过细腻的描写,诗人抒发出对生活的珍爱和对未来的希冀。

注:翻译、赏析非标准答案,仅用作辅助理解。

本文作者韩元吉介绍:🔈

韩元吉(一一一八~?),字无咎,号南涧翁,祖籍开封雍丘(今河南杞县),南渡後居信州上饶(今属江西),维玄孙,淲父。早年尝师事尹焞,初与从兄元龙试词科不利,後举进士,爲南剑州主簿。高宗绍兴二十八年(一一五八),知建安县。孝宗乾道元年(一一六五),爲江南东路转运判官(《景定建康志》卷二六)。後出入中外,两知婺州,一知建宁府等,入朝爲中书舍人、大理少卿、龙图阁学士、吏部侍郎等,中间曾出使金国。官至吏部尚书、颍川郡公。晚年退居信州,淳熙十三年(一一八六)尚存世。有《南涧甲乙稿》七十卷(《直斋书录解题》卷一九),已佚。清四库馆臣据《永乐大典》辑爲二十二卷。事见本集有关诗文。 韩元吉诗,以影印文渊阁《四库... 查看更多>>

韩元吉的诗:

韩元吉的词:

  • 点绛唇

    木落霜浓,探春只道梅花未。嫩红相倚。...

  • 浣溪沙

    莫惜清尊领客同。已无花伴舞衣红。强歌...

  • 霜天晓角

    倚天绝壁。直下江千尺。天际两蛾凝黛,...

  • 霜天晓角

    几声残角。月照梅花薄。花下有人同醉,...

  • 菩萨蛮

    春残日日风和雨。烟江目断春无处。山路...

  • 菩萨蛮

    江南雪里花如玉。风流越样新装束。恰恰...

  • 菩萨蛮

    薄云卷雨凉成阵。雨晴陡觉荷香润。波影...

  • 菩萨蛮

    诏书昨夜先春到。留公一共梅花笑。青琐...

  • 菩萨蛮

    墙根新笋看成竹。青梅老尽樱桃熟。幽墙...

  • 菩萨蛮

    梧桐叶上秋萧瑟。画阑桂树攒金碧。花底...

  • 韩元吉宋词全集>>

相关诗词:

韩耕道次八绝句韵见寄因和答之 其五 (hán gēng dào cì bā jué jù yùn jiàn jì yīn hé dá zhī qí wǔ)

朝代:宋    作者: 曹彦约

我句拙於贫女粧,尊前替戾敢承当。
何人错比罗敷艳,枉赋诗人陌上桑。

仄仄○仄仄,仄平平仄平。
○平仄平平,仄仄平仄平。
平平仄平仄,平仄平○平。
平仄仄平平,仄仄平仄平。
仄仄仄○平,仄仄○平平。
平平仄仄仄,平仄○仄平。
平平仄仄仄,仄仄仄仄平。
平平仄平仄,仄仄平平平。
仄平仄仄仄,仄仄平仄平。
仄平仄平平,平仄平仄平。
○平仄仄仄,平仄仄仄平。
仄平仄平平,平平仄平平。
平平仄平仄,仄仄仄仄○。
仄平仄○仄,仄仄平平平。
○平○仄仄,仄仄仄仄平。
平平仄○平,仄○平平平。
平平仄仄仄,平平○仄○。
平仄仄平○,平平仄平平。
平平仄○仄,仄仄○仄○。
仄仄平仄平,仄仄仄仄平。
平平平平仄,仄仄○平平。
仄仄平仄平,平平仄平平。
平平仄平平,仄仄平仄平。
仄○仄平平,○平仄平平。
仄○仄仄仄,仄仄○平平。
平平仄平仄,仄仄仄仄平。
?仄仄仄○,仄平平仄平。
平仄○仄仄,仄仄○○平。
仄○仄○平,平平平仄平。
平平仄仄仄,平平仄平○。

题女娲山女娲庙 其一 (tí nǚ wā shān nǚ wā miào qí yī)

朝代:宋    作者: 孔平仲

揽辔金房道,崎岖难具陈。
浮岚长作雨,冷气不知春。
少见宽平野,多逢腋肿民。
欲知来处远,巫峡是西邻。

仄仄○仄仄,仄平平仄平。
○平仄平平,仄仄平仄平。
平平仄平仄,平仄平○平。
平仄仄平平,仄仄平仄平。
仄仄仄○平,仄仄○平平。
平平仄仄仄,平仄○仄平。
平平仄仄仄,仄仄仄仄平。
平平仄平仄,仄仄平平平。
仄平仄仄仄,仄仄平仄平。
仄平仄平平,平仄平仄平。
○平仄仄仄,平仄仄仄平。
仄平仄平平,平平仄平平。
平平仄平仄,仄仄仄仄○。
仄平仄○仄,仄仄平平平。
○平○仄仄,仄仄仄仄平。
平平仄○平,仄○平平平。
平平仄仄仄,平平○仄○。
平仄仄平○,平平仄平平。
平平仄○仄,仄仄○仄○。
仄仄平仄平,仄仄仄仄平。
平平平平仄,仄仄○平平。
仄仄平仄平,平平仄平平。
平平仄平平,仄仄平仄平。
仄○仄平平,○平仄平平。
仄○仄仄仄,仄仄○平平。
平平仄平仄,仄仄仄仄平。
?仄仄仄○,仄平平仄平。
平仄○仄仄,仄仄○○平。
仄○仄○平,平平平仄平。
平平仄仄仄,平平仄平○。

某近复得女补之有诗次韵为谢 (mǒu jìn fù dé nǚ bǔ zhī yǒu shī cì yùn wèi xiè)

朝代:宋    作者: 李光

荆棘林中蛇虺惊,悬知不作凤雏鸣。
维熊已误传佳梦,得女犹能继颂声。
贫贱预求梁氏壻,才情敢擅谢娘名。
囊中幸自全无物,更觉新来分外清。

仄仄○仄仄,仄平平仄平。
○平仄平平,仄仄平仄平。
平平仄平仄,平仄平○平。
平仄仄平平,仄仄平仄平。
仄仄仄○平,仄仄○平平。
平平仄仄仄,平仄○仄平。
平平仄仄仄,仄仄仄仄平。
平平仄平仄,仄仄平平平。
仄平仄仄仄,仄仄平仄平。
仄平仄平平,平仄平仄平。
○平仄仄仄,平仄仄仄平。
仄平仄平平,平平仄平平。
平平仄平仄,仄仄仄仄○。
仄平仄○仄,仄仄平平平。
○平○仄仄,仄仄仄仄平。
平平仄○平,仄○平平平。
平平仄仄仄,平平○仄○。
平仄仄平○,平平仄平平。
平平仄○仄,仄仄○仄○。
仄仄平仄平,仄仄仄仄平。
平平平平仄,仄仄○平平。
仄仄平仄平,平平仄平平。
平平仄平平,仄仄平仄平。
仄○仄平平,○平仄平平。
仄○仄仄仄,仄仄○平平。
平平仄平仄,仄仄仄仄平。
?仄仄仄○,仄平平仄平。
平仄○仄仄,仄仄○○平。
仄○仄○平,平平平仄平。
平平仄仄仄,平平仄平○。

酃县女子庙 (líng xiàn nǚ zǐ miào)

朝代:宋    作者: 萧立之

赣江昔有贤女祠,湘江今见女子庙。
苍崖直下五千尺,落日晴沙媚葵蓼。
苍茫传说不足徵,深山大泽龙蛇生。
君不见尧家二女祠祀古,或言洞庭天帝女。

仄仄○仄仄,仄平平仄平。
○平仄平平,仄仄平仄平。
平平仄平仄,平仄平○平。
平仄仄平平,仄仄平仄平。
仄仄仄○平,仄仄○平平。
平平仄仄仄,平仄○仄平。
平平仄仄仄,仄仄仄仄平。
平平仄平仄,仄仄平平平。
仄平仄仄仄,仄仄平仄平。
仄平仄平平,平仄平仄平。
○平仄仄仄,平仄仄仄平。
仄平仄平平,平平仄平平。
平平仄平仄,仄仄仄仄○。
仄平仄○仄,仄仄平平平。
○平○仄仄,仄仄仄仄平。
平平仄○平,仄○平平平。
平平仄仄仄,平平○仄○。
平仄仄平○,平平仄平平。
平平仄○仄,仄仄○仄○。
仄仄平仄平,仄仄仄仄平。
平平平平仄,仄仄○平平。
仄仄平仄平,平平仄平平。
平平仄平平,仄仄平仄平。
仄○仄平平,○平仄平平。
仄○仄仄仄,仄仄○平平。
平平仄平仄,仄仄仄仄平。
?仄仄仄○,仄平平仄平。
平仄○仄仄,仄仄○○平。
仄○仄○平,平平平仄平。
平平仄仄仄,平平仄平○。

动物

郑彦敏以诗惠小女作红黄雪牡丹次韵答之 (zhèng yàn mǐn yǐ shī huì xiǎo nǚ zuò hóng huáng xuě mǔ dān cì yùn dá zhī)

朝代:宋    作者: 廖刚

玉色谁将巧染丹,粧成娇脆学应难。
谢家儿女空才思,不似枝头许细看。

仄仄○仄仄,仄平平仄平。
○平仄平平,仄仄平仄平。
平平仄平仄,平仄平○平。
平仄仄平平,仄仄平仄平。
仄仄仄○平,仄仄○平平。
平平仄仄仄,平仄○仄平。
平平仄仄仄,仄仄仄仄平。
平平仄平仄,仄仄平平平。
仄平仄仄仄,仄仄平仄平。
仄平仄平平,平仄平仄平。
○平仄仄仄,平仄仄仄平。
仄平仄平平,平平仄平平。
平平仄平仄,仄仄仄仄○。
仄平仄○仄,仄仄平平平。
○平○仄仄,仄仄仄仄平。
平平仄○平,仄○平平平。
平平仄仄仄,平平○仄○。
平仄仄平○,平平仄平平。
平平仄○仄,仄仄○仄○。
仄仄平仄平,仄仄仄仄平。
平平平平仄,仄仄○平平。
仄仄平仄平,平平仄平平。
平平仄平平,仄仄平仄平。
仄○仄平平,○平仄平平。
仄○仄仄仄,仄仄○平平。
平平仄平仄,仄仄仄仄平。
?仄仄仄○,仄平平仄平。
平仄○仄仄,仄仄○○平。
仄○仄○平,平平平仄平。
平平仄仄仄,平平仄平○。

抒情 咏物

林正甫察院出示送刘德修都运殿院诗并德修和章人事好乖置之勿复道也第一见倾盖如平昔而万里远别又不能一面得非皆有不偶然者存乎勉强继韵一写胸中磊块而结恋之怀又有诗所不能尽者 其二 (lín zhèng fǔ chá yuàn chū shì sòng liú dé xiū dōu yùn diàn yuàn shī bìng dé xiū hé zhāng rén shì hǎo guāi zhì zhī wù fù dào yě dì yī jiàn qīng gài rú píng xī ér wàn lǐ yuǎn bié yòu bù néng yī miàn dé fēi jiē yǒu bù ǒu rán zhě cún hū miǎn qiǎng jì yùn yī xiě xiōng zhōng lěi kuài ér jié liàn zhī huái yòu yǒu shī suǒ bù néng jìn zhě qí èr)

朝代:宋    作者: 虞俦

弹劾生风笔有神,天教末路得相亲。
从来名下无虚士,今见朝端第一人。
销印不知谁发难,投珠那得谓无因。
何妨弭节潼江上,我亦归欤伴隠沦。

仄仄○仄仄,仄平平仄平。
○平仄平平,仄仄平仄平。
平平仄平仄,平仄平○平。
平仄仄平平,仄仄平仄平。
仄仄仄○平,仄仄○平平。
平平仄仄仄,平仄○仄平。
平平仄仄仄,仄仄仄仄平。
平平仄平仄,仄仄平平平。
仄平仄仄仄,仄仄平仄平。
仄平仄平平,平仄平仄平。
○平仄仄仄,平仄仄仄平。
仄平仄平平,平平仄平平。
平平仄平仄,仄仄仄仄○。
仄平仄○仄,仄仄平平平。
○平○仄仄,仄仄仄仄平。
平平仄○平,仄○平平平。
平平仄仄仄,平平○仄○。
平仄仄平○,平平仄平平。
平平仄○仄,仄仄○仄○。
仄仄平仄平,仄仄仄仄平。
平平平平仄,仄仄○平平。
仄仄平仄平,平平仄平平。
平平仄平平,仄仄平仄平。
仄○仄平平,○平仄平平。
仄○仄仄仄,仄仄○平平。
平平仄平仄,仄仄仄仄平。
?仄仄仄○,仄平平仄平。
平仄○仄仄,仄仄○○平。
仄○仄○平,平平平仄平。
平平仄仄仄,平平仄平○。

李西台启诗帖赞 (lǐ xī tái qǐ shī tiē zàn)

朝代:宋    作者: 岳珂

予于是帖,有感者四。
馆职在外,于学士不系细衔,于带职者皆曰同院,意亲情洽,所以见前辈之笃风谊也。
内赐金鱼,盖出新宠,带职者乃从学士转致,又杂以他寄焉,所以见上恩交情俱无内外也。
谢学士以启,而用楷法,寄同院同年以诗,而用行书,又以见待人处己,虽小节皆有体也。
承平幕府,得一佳帖,相聚以观,又以见时清事简,虽边圉亦得以从容于文艺也。
於虖,诗文之传,几人于兹。
独于此书,有感有思。
流风之存,妙墨之遗。
什袭是宜,维以诗之。

仄仄○仄仄,仄平平仄平。
○平仄平平,仄仄平仄平。
平平仄平仄,平仄平○平。
平仄仄平平,仄仄平仄平。
仄仄仄○平,仄仄○平平。
平平仄仄仄,平仄○仄平。
平平仄仄仄,仄仄仄仄平。
平平仄平仄,仄仄平平平。
仄平仄仄仄,仄仄平仄平。
仄平仄平平,平仄平仄平。
○平仄仄仄,平仄仄仄平。
仄平仄平平,平平仄平平。
平平仄平仄,仄仄仄仄○。
仄平仄○仄,仄仄平平平。
○平○仄仄,仄仄仄仄平。
平平仄○平,仄○平平平。
平平仄仄仄,平平○仄○。
平仄仄平○,平平仄平平。
平平仄○仄,仄仄○仄○。
仄仄平仄平,仄仄仄仄平。
平平平平仄,仄仄○平平。
仄仄平仄平,平平仄平平。
平平仄平平,仄仄平仄平。
仄○仄平平,○平仄平平。
仄○仄仄仄,仄仄○平平。
平平仄平仄,仄仄仄仄平。
?仄仄仄○,仄平平仄平。
平仄○仄仄,仄仄○○平。
仄○仄○平,平平平仄平。
平平仄仄仄,平平仄平○。

再用前韵 (zài yòng qián yùn)

朝代:宋    作者: 汪应辰

驾言写我忧,一览无边春。
先生方闭户,不可得而亲。
宁逐儿女戏,要观物化新。
不见舞雩下,冠者五六人。

仄仄○仄仄,仄平平仄平。
○平仄平平,仄仄平仄平。
平平仄平仄,平仄平○平。
平仄仄平平,仄仄平仄平。
仄仄仄○平,仄仄○平平。
平平仄仄仄,平仄○仄平。
平平仄仄仄,仄仄仄仄平。
平平仄平仄,仄仄平平平。
仄平仄仄仄,仄仄平仄平。
仄平仄平平,平仄平仄平。
○平仄仄仄,平仄仄仄平。
仄平仄平平,平平仄平平。
平平仄平仄,仄仄仄仄○。
仄平仄○仄,仄仄平平平。
○平○仄仄,仄仄仄仄平。
平平仄○平,仄○平平平。
平平仄仄仄,平平○仄○。
平仄仄平○,平平仄平平。
平平仄○仄,仄仄○仄○。
仄仄平仄平,仄仄仄仄平。
平平平平仄,仄仄○平平。
仄仄平仄平,平平仄平平。
平平仄平平,仄仄平仄平。
仄○仄平平,○平仄平平。
仄○仄仄仄,仄仄○平平。
平平仄平仄,仄仄仄仄平。
?仄仄仄○,仄平平仄平。
平仄○仄仄,仄仄○○平。
仄○仄○平,平平平仄平。
平平仄仄仄,平平仄平○。

存目 其五八 (cún mù qí wǔ bā)

朝代:宋    作者: 苏轼

诗题:陈伯比和回字复次韵首句:田里冯生宁屑去。

仄仄○仄仄,仄平平仄平。
○平仄平平,仄仄平仄平。
平平仄平仄,平仄平○平。
平仄仄平平,仄仄平仄平。
仄仄仄○平,仄仄○平平。
平平仄仄仄,平仄○仄平。
平平仄仄仄,仄仄仄仄平。
平平仄平仄,仄仄平平平。
仄平仄仄仄,仄仄平仄平。
仄平仄平平,平仄平仄平。
○平仄仄仄,平仄仄仄平。
仄平仄平平,平平仄平平。
平平仄平仄,仄仄仄仄○。
仄平仄○仄,仄仄平平平。
○平○仄仄,仄仄仄仄平。
平平仄○平,仄○平平平。
平平仄仄仄,平平○仄○。
平仄仄平○,平平仄平平。
平平仄○仄,仄仄○仄○。
仄仄平仄平,仄仄仄仄平。
平平平平仄,仄仄○平平。
仄仄平仄平,平平仄平平。
平平仄平平,仄仄平仄平。
仄○仄平平,○平仄平平。
仄○仄仄仄,仄仄○平平。
平平仄平仄,仄仄仄仄平。
?仄仄仄○,仄平平仄平。
平仄○仄仄,仄仄○○平。
仄○仄○平,平平平仄平。
平平仄仄仄,平平仄平○。

苏养直书简帖赞 (sū yǎng zhí shū jiǎn tiē zàn)

朝代:宋    作者: 岳珂

其作字得东坡之骨,而加以平实。
得山谷之体,而去其越轶。
其应世接物得马少游之善,而持以卑诎。
故先生者施之长上,居士者待其俦匹,兄之又所以示其亲且密。
意厚词悉,情真制质。
列之签帙,神采坌溢。
虽不识者,亦将曰此隠君子之笔也。

仄仄○仄仄,仄平平仄平。
○平仄平平,仄仄平仄平。
平平仄平仄,平仄平○平。
平仄仄平平,仄仄平仄平。
仄仄仄○平,仄仄○平平。
平平仄仄仄,平仄○仄平。
平平仄仄仄,仄仄仄仄平。
平平仄平仄,仄仄平平平。
仄平仄仄仄,仄仄平仄平。
仄平仄平平,平仄平仄平。
○平仄仄仄,平仄仄仄平。
仄平仄平平,平平仄平平。
平平仄平仄,仄仄仄仄○。
仄平仄○仄,仄仄平平平。
○平○仄仄,仄仄仄仄平。
平平仄○平,仄○平平平。
平平仄仄仄,平平○仄○。
平仄仄平○,平平仄平平。
平平仄○仄,仄仄○仄○。
仄仄平仄平,仄仄仄仄平。
平平平平仄,仄仄○平平。
仄仄平仄平,平平仄平平。
平平仄平平,仄仄平仄平。
仄○仄平平,○平仄平平。
仄○仄仄仄,仄仄○平平。
平平仄平仄,仄仄仄仄平。
?仄仄仄○,仄平平仄平。
平仄○仄仄,仄仄○○平。
仄○仄○平,平平平仄平。
平平仄仄仄,平平仄平○。