yè guò sī yuǎn tīng qín
夜过斯远听琴 🔈
琴声类筝笛,俗手多一律。
伊嚘悦儿女,焦急涴桐漆。
予尝为作评,当是养心术。
大弦宽而和,小弦精且密。
制作务高雅,资材在清实。
既鼓复以歌,其气可平壹。
昨从东海君,置酒风月室。
欢然十指间,挥弄俄顷毕。
洒落冰雪容,辉润金玉质。
人品既如许,古乐复在膝。
顾予面生尘,见之颇自失。
急归卧南山,十日不敢出。
平平仄平仄,仄仄平仄仄。
平平仄平仄,平仄仄平仄。
仄平平仄○,○仄仄平仄。
仄平平平○,仄平平○仄。
仄仄仄平仄,平平仄平仄。
仄仄仄仄平,○仄仄平仄。
仄○平仄平,仄仄平仄仄。
平平仄仄○,平仄平○仄。
仄仄平仄平,平仄平仄仄。
平仄仄○仄,仄仄仄仄仄。
仄仄仄平平,仄平○仄仄。
仄平仄平平,仄仄仄仄仄。
- 收藏
- 做笔记
译文:
琴声类似于筝和笛,平庸之手弹奏都一样。
伊嚘喜欢儿女,焦急地雕刻着桐木和漆。
我曾经为此写过评价,应该是养心的方法。
大弦宽松而和谐,小弦精细而紧凑。
制作需高雅,材料应纯实清洁。
一边敲击鼓点,一边吟唱歌谣,气氛平和宁静。
昨天与东海君共饮,坐在风月之间。
欢乐地十指飞舞,弹奏片刻即成。
洒下如冰雪的音韵,闪耀着金玉般的质感。
人的品性既然如此,古代音乐再次重现于我膝间。
看到自己脸上的尘土,感觉颇有失落。
匆忙归去,躲入南山,连续十日不敢外出。
总结:
诗人描述了琴的制作和演奏,强调制作的精良和演奏的高雅,以及音乐带来的愉悦。伊嚘则是一个喜欢艺术和美的人,但作者因面生尘而忧虑。最后,他选择隐居在南山,避开尘世喧嚣。
韩淲的诗:
相关诗词:
泾州听张处士弹琴 (jīng zhōu tīng zhāng chǔ shì tán qín)
边州独夜正思乡,君又弹琴在客堂。
髣髴不离灯影外,似闻流水到潇湘。
平平仄平仄,仄仄平仄仄。
平平仄平仄,平仄仄平仄。
仄平平仄○,○仄仄平仄。
仄平平平○,仄平平○仄。
仄仄仄平仄,平平仄平仄。
仄仄仄仄平,○仄仄平仄。
仄○平仄平,仄仄平仄仄。
平平仄仄○,平仄平○仄。
仄仄平仄平,平仄平仄仄。
平仄仄○仄,仄仄仄仄仄。
仄仄仄平平,仄平○仄仄。
仄平仄平平,仄仄仄仄仄。
听琴 (tīng qín)
静夜听鸣琴,秋风动幽谷。
何为锺子期,千古无人续。
平平仄平仄,仄仄平仄仄。
平平仄平仄,平仄仄平仄。
仄平平仄○,○仄仄平仄。
仄平平平○,仄平平○仄。
仄仄仄平仄,平平仄平仄。
仄仄仄仄平,○仄仄平仄。
仄○平仄平,仄仄平仄仄。
平平仄仄○,平仄平○仄。
仄仄平仄平,平仄平仄仄。
平仄仄○仄,仄仄仄仄仄。
仄仄仄平平,仄平○仄仄。
仄平仄平平,仄仄仄仄仄。
听磵泉琴次赵丞韵 (tīng jiàn quán qín cì zhào chéng yùn)
来谒磵泉琴,都忘利与名。
初闻心地爽,饱听耳根清。
三峡流波势,九臯鸣鹤声。
更期明月夜,共此畅幽情。
平平仄平仄,仄仄平仄仄。
平平仄平仄,平仄仄平仄。
仄平平仄○,○仄仄平仄。
仄平平平○,仄平平○仄。
仄仄仄平仄,平平仄平仄。
仄仄仄仄平,○仄仄平仄。
仄○平仄平,仄仄平仄仄。
平平仄仄○,平仄平○仄。
仄仄平仄平,平仄平仄仄。
平仄仄○仄,仄仄仄仄仄。
仄仄仄平平,仄平○仄仄。
仄平仄平平,仄仄仄仄仄。
听琴 (tīng qín)
禅思何妨在玉琴,真僧不见听时心。
秋堂境寂夜方半,云去苍梧湘水深。
平平仄平仄,仄仄平仄仄。
平平仄平仄,平仄仄平仄。
仄平平仄○,○仄仄平仄。
仄平平平○,仄平平○仄。
仄仄仄平仄,平平仄平仄。
仄仄仄仄平,○仄仄平仄。
仄○平仄平,仄仄平仄仄。
平平仄仄○,平仄平○仄。
仄仄平仄平,平仄平仄仄。
平仄仄○仄,仄仄仄仄仄。
仄仄仄平平,仄平○仄仄。
仄平仄平平,仄仄仄仄仄。
因小儿学琴终夜不寐作 (yīn xiǎo ér xué qín zhōng yè bù mèi zuò)
鸣鹤操音清,兴幽发性情。
听琴爱夜半,明月上残更。
平平仄平仄,仄仄平仄仄。
平平仄平仄,平仄仄平仄。
仄平平仄○,○仄仄平仄。
仄平平平○,仄平平○仄。
仄仄仄平仄,平平仄平仄。
仄仄仄仄平,○仄仄平仄。
仄○平仄平,仄仄平仄仄。
平平仄仄○,平仄平○仄。
仄仄平仄平,平仄平仄仄。
平仄仄○仄,仄仄仄仄仄。
仄仄仄平平,仄平○仄仄。
仄平仄平平,仄仄仄仄仄。
听琴秋夜赠寇尊师 (tīng qín qiū yè zèng kòu zūn shī)
琴当秋夜听,况是洞中人。
一指指应法,一声声爽神。
寒虫临砌急,清吹褭灯频。
何必锺期耳,高闲自可亲。
平平仄平仄,仄仄平仄仄。
平平仄平仄,平仄仄平仄。
仄平平仄○,○仄仄平仄。
仄平平平○,仄平平○仄。
仄仄仄平仄,平平仄平仄。
仄仄仄仄平,○仄仄平仄。
仄○平仄平,仄仄平仄仄。
平平仄仄○,平仄平○仄。
仄仄平仄平,平仄平仄仄。
平仄仄○仄,仄仄仄仄仄。
仄仄仄平平,仄平○仄仄。
仄平仄平平,仄仄仄仄仄。
听琴 (tīng qín)
琴宜入夜听,别起一般清。
才觉哀猿绝,还闻离凤鸣。
青山无限好,白发不须惊。
会取坐忘意,方知太古情。
平平仄平仄,仄仄平仄仄。
平平仄平仄,平仄仄平仄。
仄平平仄○,○仄仄平仄。
仄平平平○,仄平平○仄。
仄仄仄平仄,平平仄平仄。
仄仄仄仄平,○仄仄平仄。
仄○平仄平,仄仄平仄仄。
平平仄仄○,平仄平○仄。
仄仄平仄平,平仄平仄仄。
平仄仄○仄,仄仄仄仄仄。
仄仄仄平平,仄平○仄仄。
仄平仄平平,仄仄仄仄仄。
雷峰寺听琴 (léi fēng sì tīng qín)
尽日山窗下,松风细细吹。
喜於同坐处,乐在听琴时。
幽几静相对,斜阳过不知。
江湖襟谊好,临别问来期。
平平仄平仄,仄仄平仄仄。
平平仄平仄,平仄仄平仄。
仄平平仄○,○仄仄平仄。
仄平平平○,仄平平○仄。
仄仄仄平仄,平平仄平仄。
仄仄仄仄平,○仄仄平仄。
仄○平仄平,仄仄平仄仄。
平平仄仄○,平仄平○仄。
仄仄平仄平,平仄平仄仄。
平仄仄○仄,仄仄仄仄仄。
仄仄仄平平,仄平○仄仄。
仄平仄平平,仄仄仄仄仄。
夜听李山人弹琴 (yè tīng lǐ shān rén tán qín)
瑶琴夜久弦秋清,楚客一奏湘烟生。
曲中声尽意不尽,月照竹轩红叶明。
平平仄平仄,仄仄平仄仄。
平平仄平仄,平仄仄平仄。
仄平平仄○,○仄仄平仄。
仄平平平○,仄平平○仄。
仄仄仄平仄,平平仄平仄。
仄仄仄仄平,○仄仄平仄。
仄○平仄平,仄仄平仄仄。
平平仄仄○,平仄平○仄。
仄仄平仄平,平仄平仄仄。
平仄仄○仄,仄仄仄仄仄。
仄仄仄平平,仄平○仄仄。
仄平仄平平,仄仄仄仄仄。
和康节三诗 听琴 (hé kāng jié sān shī tīng qín)
何人不爱琴,难听是真声。
急雨蓬中过,流泉石底鸣。
忧时身欲瘦,历处梦犹惊。
拟续昌黎操,泠泠写此情。
平平仄平仄,仄仄平仄仄。
平平仄平仄,平仄仄平仄。
仄平平仄○,○仄仄平仄。
仄平平平○,仄平平○仄。
仄仄仄平仄,平平仄平仄。
仄仄仄仄平,○仄仄平仄。
仄○平仄平,仄仄平仄仄。
平平仄仄○,平仄平○仄。
仄仄平仄平,平仄平仄仄。
平仄仄○仄,仄仄仄仄仄。
仄仄仄平平,仄平○仄仄。
仄平仄平平,仄仄仄仄仄。