sòng péng shì chāng huí zì wǔ yí
送彭世昌回自武夷 🔈
愚闻象山翁,雄辩欲明道。
君尝升其堂,叩击务深造。
晚开山水窟,谓此可忘老。
从容能几何,翁已终寿考。
遗文力披寻,古制资探讨。
想君念师门,没世耿怀抱。
近从武夷伯,旧话益可考。
岂惟翁所亲,盖自世之宝。
归来过玉溪,惜别为倾倒。
乐地无古今,春风动花草。
平○仄平平,平仄仄平仄。
平平平○平,仄仄仄○仄。
仄平平仄仄,仄仄仄仄仄。
○平平仄平,平仄平仄仄。
○平仄平平,仄仄平平仄。
仄平仄平平,仄仄仄平仄。
仄○仄平仄,仄仄仄仄仄。
仄平平仄○,仄仄仄平仄。
平平○仄平,仄仄平平仄。
仄仄平仄平,平平仄平仄。
- 收藏
- 做笔记
译文:
象山翁以雄辩欲明道闻名,您曾见其升堂击节深入研习。在晚年,他发现山水窟,认为可以忘却老去之忧。他从容而持久,最终享寿有年。他留下了许多文献,供后人研究古制。我思及您师门情谊,百世之后依然怀念在心。最近您与武夷伯互相交流,旧话更能考证真实性。这些不仅仅是象山翁所亲近的,也是来自世间的宝贵资产。您归来经过玉溪,令人惋惜离别之情洋溢。在这快乐的土地上,古今无分,春风吹动着花草。
韩淲的诗:
相关诗词:
武夷山 (wǔ yí shān)
只得流霞酒一杯,空中箫鼓几时回。
武夷洞里生毛竹,老尽曾孙更不来。
平○仄平平,平仄仄平仄。
平平平○平,仄仄仄○仄。
仄平平仄仄,仄仄仄仄仄。
○平平仄平,平仄平仄仄。
○平仄平平,仄仄平平仄。
仄平仄平平,仄仄仄平仄。
仄○仄平仄,仄仄仄仄仄。
仄平平仄○,仄仄仄平仄。
平平○仄平,仄仄平平仄。
仄仄平仄平,平平仄平仄。
游武夷 其三 (yóu wǔ yí qí sān)
武夷山上生春茶,武夷溪水清见沙。
含溪嚼茶坐盘石,怅惆欲趁西飞霞。
平○仄平平,平仄仄平仄。
平平平○平,仄仄仄○仄。
仄平平仄仄,仄仄仄仄仄。
○平平仄平,平仄平仄仄。
○平仄平平,仄仄平平仄。
仄平仄平平,仄仄仄平仄。
仄○仄平仄,仄仄仄仄仄。
仄平平仄○,仄仄仄平仄。
平平○仄平,仄仄平平仄。
仄仄平仄平,平平仄平仄。
续韦蟾句 (xù wéi chán jù)
悲莫悲兮生别离,登山临水送将归。
武昌无限新栽柳,不见杨花扑面飞。
平○仄平平,平仄仄平仄。
平平平○平,仄仄仄○仄。
仄平平仄仄,仄仄仄仄仄。
○平平仄平,平仄平仄仄。
○平仄平平,仄仄平平仄。
仄平仄平平,仄仄仄平仄。
仄○仄平仄,仄仄仄仄仄。
仄平平仄○,仄仄仄平仄。
平平○仄平,仄仄平平仄。
仄仄平仄平,平平仄平仄。
过武夷 (guò wǔ yí)
武夷山下几回过,未暇於中赏一遭。
狮鹤诸仙知我意,故将青霭淡遮罗。
平○仄平平,平仄仄平仄。
平平平○平,仄仄仄○仄。
仄平平仄仄,仄仄仄仄仄。
○平平仄平,平仄平仄仄。
○平仄平平,仄仄平平仄。
仄平仄平平,仄仄仄平仄。
仄○仄平仄,仄仄仄仄仄。
仄平平仄○,仄仄仄平仄。
平平○仄平,仄仄平平仄。
仄仄平仄平,平平仄平仄。
送僧归武昌 (sòng sēng guī wǔ chāng)
赤壁西边旧武昌,吴波蜀浪几兴亡。
归来黄鹤楼前看,半是寒涛半夕阳。
平○仄平平,平仄仄平仄。
平平平○平,仄仄仄○仄。
仄平平仄仄,仄仄仄仄仄。
○平平仄平,平仄平仄仄。
○平仄平平,仄仄平平仄。
仄平仄平平,仄仄仄平仄。
仄○仄平仄,仄仄仄仄仄。
仄平平仄○,仄仄仄平仄。
平平○仄平,仄仄平平仄。
仄仄平仄平,平平仄平仄。
吴 武昌 (wú wǔ chāng)
西塞山高截九垓,谶谣终日自相催。
武昌鱼美应难恋,历数须归建业来。
平○仄平平,平仄仄平仄。
平平平○平,仄仄仄○仄。
仄平平仄仄,仄仄仄仄仄。
○平平仄平,平仄平仄仄。
○平仄平平,仄仄平平仄。
仄平仄平平,仄仄仄平仄。
仄○仄平仄,仄仄仄仄仄。
仄平平仄○,仄仄仄平仄。
平平○仄平,仄仄平平仄。
仄仄平仄平,平平仄平仄。
妓席暗记送同年独孤云之武昌 (jì xí àn jì sòng tóng nián dú gū yún zhī wǔ chāng)
叠嶂千重呌恨猿,长江万里洗离魂。
武昌若有山头石,为拂苍苔检泪痕。
平○仄平平,平仄仄平仄。
平平平○平,仄仄仄○仄。
仄平平仄仄,仄仄仄仄仄。
○平平仄平,平仄平仄仄。
○平仄平平,仄仄平平仄。
仄平仄平平,仄仄仄平仄。
仄○仄平仄,仄仄仄仄仄。
仄平平仄○,仄仄仄平仄。
平平○仄平,仄仄平平仄。
仄仄平仄平,平平仄平仄。
同彭漫者寄铅山诸友韵送彭归武夷 (tóng péng màn zhě jì yán shān zhū yǒu yùn sòng péng guī wǔ yí)
兀坐谁与邻,院古槐阴静。
美人东南来,共此炎夏永。
危衷慰孤清,羁迹不待屏。
十载怀愿见,一日良独幸。
开樽共有酌,当月免对影。
所讲根理致,坦然见心境。
诠评寖及诗,语我挈裘领。
云何方浩浩,遽尔中耿耿。
归理武夷棹,梦寐江南景。
吾曹贵晚节,莫辞霜露冷。
世事如予何,遗编且重整。
平○仄平平,平仄仄平仄。
平平平○平,仄仄仄○仄。
仄平平仄仄,仄仄仄仄仄。
○平平仄平,平仄平仄仄。
○平仄平平,仄仄平平仄。
仄平仄平平,仄仄仄平仄。
仄○仄平仄,仄仄仄仄仄。
仄平平仄○,仄仄仄平仄。
平平○仄平,仄仄平平仄。
仄仄平仄平,平平仄平仄。
崇安令朱邈公达送示武夷图因成绝句 (chóng ān lìng zhū miǎo gōng dá sòng shì wǔ yí tú yīn chéng jué jù)
秀气蜿蜒作武夷,岩峦窈窕白云飞。
再游未尽平生兴,六幅生绡画得归。
平○仄平平,平仄仄平仄。
平平平○平,仄仄仄○仄。
仄平平仄仄,仄仄仄仄仄。
○平平仄平,平仄平仄仄。
○平仄平平,仄仄平平仄。
仄平仄平平,仄仄仄平仄。
仄○仄平仄,仄仄仄仄仄。
仄平平仄○,仄仄仄平仄。
平平○仄平,仄仄平平仄。
仄仄平仄平,平平仄平仄。
送人之武昌 (sòng rén zhī wǔ chāng)
秋风吹落叶,君作武昌游。
只道从军乐,那知别路愁。
寒暄楚岫色,日夜汉江流。
大阃多珠履,无为弹蒯缑。
平○仄平平,平仄仄平仄。
平平平○平,仄仄仄○仄。
仄平平仄仄,仄仄仄仄仄。
○平平仄平,平仄平仄仄。
○平仄平平,仄仄平平仄。
仄平仄平平,仄仄仄平仄。
仄○仄平仄,仄仄仄仄仄。
仄平平仄○,仄仄仄平仄。
平平○仄平,仄仄平平仄。
仄仄平仄平,平平仄平仄。