shàng hòu yuán shān jiǎo
上後园山脚 🔈

朝代:唐 (táng)    作者: 杜甫 (dù fǔ)

朱夏热所婴,清旭步北林。
小园背高冈,挽葛上崎崟。
旷望延驻目,飘颻散疎襟。
潜鳞恨水壮,去翼依云深。
勿谓地无疆,劣於山有阴。
石榞徧天下,水陆兼浮沈。
自我登陇首,十年经碧岑。
劒门来巫峡,薄倚浩至今。
故园暗戎马,骨肉失追寻。
时危无消息,老去多归心。
志士惜白日,久客藉黄金。
敢为苏门啸,庶作梁父吟。

平仄仄仄平,平仄仄仄平。
仄平仄平平,仄仄仄平平。
仄仄平仄仄,平平仄○平。
仄平仄仄仄,仄仄平平○。
仄仄仄平平,仄平平仄平。
仄平仄平仄,仄仄○平○。
仄仄平仄仄,仄平平仄平。
仄平平平仄,仄仄仄仄平。
仄平仄平仄,仄仄仄平平。
平平平平仄,仄仄平平平。
仄仄仄仄仄,仄仄仄平平。
仄平平平仄,仄仄平仄○。

zhū xià rè suǒ yīng , qīng xù bù běi lín 。
xiǎo yuán bèi gāo gāng , wǎn gě shàng qí yín 。
kuàng wàng yán zhù mù , piāo yáo sàn shū jīn 。
qián lín hèn shuǐ zhuàng , qù yì yī yún shēn 。
wù wèi dì wú jiāng , liè wū shān yǒu yīn 。
shí yuán biàn tiān xià , shuǐ lù jiān fú shěn 。
zì wǒ dēng lǒng shǒu , shí nián jīng bì cén 。
jiàn mén lái wū xiá , báo yǐ hào zhì jīn 。
gù yuán àn róng mǎ , gǔ ròu shī zhuī xún 。
shí wēi wú xiāo xī , lǎo qù duō guī xīn 。
zhì shì xī bái rì , jiǔ kè jiè huáng jīn 。
gǎn wèi sū mén xiào , shù zuò liáng fù yín 。

上後園山脚

—— 杜甫

朱夏熱所嬰,清旭步北林。
小園背高岡,挽葛上崎崟。
曠望延駐目,飄颻散疎襟。
潛鱗恨水壯,去翼依雲深。
勿謂地無疆,劣於山有陰。
石榞徧天下,水陸兼浮沈。
自我登隴首,十年經碧岑。
劒門來巫峽,薄倚浩至今。
故園暗戎馬,骨肉失追尋。
時危無消息,老去多歸心。
志士惜白日,久客藉黃金。
敢爲蘇門嘯,庶作梁父吟。

平仄仄仄平,平仄仄仄平。
仄平仄平平,仄仄仄平平。
仄仄平仄仄,平平仄○平。
仄平仄仄仄,仄仄平平○。
仄仄仄平平,仄平平仄平。
仄平仄平仄,仄仄○平○。
仄仄平仄仄,仄平平仄平。
仄平平平仄,仄仄仄仄平。
仄平仄平仄,仄仄仄平平。
平平平平仄,仄仄平平平。
仄仄仄仄仄,仄仄仄平平。
仄平平平仄,仄仄平仄○。

zhū xià rè suǒ yīng , qīng xù bù běi lín 。
xiǎo yuán bèi gāo gāng , wǎn gě shàng qí yín 。
kuàng wàng yán zhù mù , piāo yáo sàn shū jīn 。
qián lín hèn shuǐ zhuàng , qù yì yī yún shēn 。
wù wèi dì wú jiāng , liè wū shān yǒu yīn 。
shí yuán biàn tiān xià , shuǐ lù jiān fú shěn 。
zì wǒ dēng lǒng shǒu , shí nián jīng bì cén 。
jiàn mén lái wū xiá , báo yǐ hào zhì jīn 。
gù yuán àn róng mǎ , gǔ ròu shī zhuī xún 。
shí wēi wú xiāo xī , lǎo qù duō guī xīn 。
zhì shì xī bái rì , jiǔ kè jiè huáng jīn 。
gǎn wèi sū mén xiào , shù zuò liáng fù yín 。

  • 收藏
  • 笔记
  • 收藏
  • 做笔记
🐒
译文上移👆 复位🐬 附到原文右边💸 译文下移👇
🔈

译文:
朱夏的炎热将婴儿烘烤,清晨的步履踏上北方的林木。
小庭院背靠高冈,攀着葛藤爬上崎岖的山峦。
广阔的视野延伸,凝视着遥远的目标,风吹散着稀疏的衣襟。
潜藏的鳞片怀恨水中的壮阔,飞翔的翅膀依偎在深深的云间。
不要说地面没有边际,不及山岳有荫凉之处。
石榴树遍布天下,水陆之间浮沉交织。
自我登上陇山的顶峰,历经十年在碧岑山脉中。
从剑门来到巫峡,不厚待浩荡至今。
故乡暗藏战马的蹄声,亲人失去了追寻的踪影。
时局危急,没有消息传来,年老时更多地归心于家。
志士惋惜白天的短暂,久居他乡依靠金钱度日。
敢于为苏门发出激昂的呐喊,也希望成为梁父吟中的人物。

注:翻译、赏析非标准答案,仅用作辅助理解。

本文作者杜甫介绍:🔈

杜甫,字子美,其先襄阳人,曾祖依艺爲巩令,因居巩。甫天宝初应进士,不第。後献《三大礼赋》,明皇奇之,召试文章,授京兆府兵曹参军。安禄山陷京师,肃宗即位灵武,甫自贼中遯赴行在,拜左拾遗。以论救房琯,出爲华州司功参军。关辅饥乱,寓居同州同谷县,身自负薪采梠,餔糒不给。久之,召补京兆府功曹,道阻不赴。严武镇成都,奏爲参谋、检校工部员外郎,赐绯。武与甫世旧,待遇甚厚。乃於成都浣花里种竹植树,枕江结庐,纵酒啸歌其中。武卒,甫无所依,乃之东蜀就高适,既至而适卒。是岁,蜀帅相攻杀,蜀大扰。甫携家避乱荆楚,扁舟下峡,未维舟而江陵亦乱。乃泝沿湘流,游衡山,寓居耒阳,卒年五十九。元和中,归葬偃师首阳山,元稹志其墓... 查看更多>>

杜甫的诗:

相关诗词:

东园幽步见东山四首 其三 (dōng yuán yōu bù jiàn dōng shān sì shǒu qí sān)

朝代:宋    作者: 杨万里

为爱东园日日来,未曾动脚眼先开。
南溪顷刻都行徧,更到东山顶上回。

平仄仄仄平,平仄仄仄平。
仄平仄平平,仄仄仄平平。
仄仄平仄仄,平平仄○平。
仄平仄仄仄,仄仄平平○。
仄仄仄平平,仄平平仄平。
仄平仄平仄,仄仄○平○。
仄仄平仄仄,仄平平仄平。
仄平平平仄,仄仄仄仄平。
仄平仄平仄,仄仄仄平平。
平平平平仄,仄仄平平平。
仄仄仄仄仄,仄仄仄平平。
仄平平平仄,仄仄平仄○。

桑茶坑道中八首 其二 (sāng chá kēng dào zhōng bā shǒu qí èr)

朝代:宋    作者: 杨万里

田塍莫笑细於椽,便是桑园与菜园。
岭脚置锥留结屋,尽驱柿栗上山颠。

平仄仄仄平,平仄仄仄平。
仄平仄平平,仄仄仄平平。
仄仄平仄仄,平平仄○平。
仄平仄仄仄,仄仄平平○。
仄仄仄平平,仄平平仄平。
仄平仄平仄,仄仄○平○。
仄仄平仄仄,仄平平仄平。
仄平平平仄,仄仄仄仄平。
仄平仄平仄,仄仄仄平平。
平平平平仄,仄仄平平平。
仄仄仄仄仄,仄仄仄平平。
仄平平平仄,仄仄平仄○。

春晚游蒋园次韵 (chūn wǎn yóu jiǎng yuán cì yùn)

朝代:宋    作者: 胡仲弓

挽住斜阳脚,殷勤向小园。
柳眠犹学舞,花笑独无言。
自拟湖山景,亲承雨露恩。
只愁人散後,腐草点苔痕。

平仄仄仄平,平仄仄仄平。
仄平仄平平,仄仄仄平平。
仄仄平仄仄,平平仄○平。
仄平仄仄仄,仄仄平平○。
仄仄仄平平,仄平平仄平。
仄平仄平仄,仄仄○平○。
仄仄平仄仄,仄平平仄平。
仄平平平仄,仄仄仄仄平。
仄平仄平仄,仄仄仄平平。
平平平平仄,仄仄平平平。
仄仄仄仄仄,仄仄仄平平。
仄平平平仄,仄仄平仄○。

连天观望春忆毗陵翟园 (lián tiān guān wàng chūn yì pí líng zhái yuán)

朝代:宋    作者: 杨万里

中和节後社前时,春到园林最晚枝。
弄水不冰携扇手,登台犹粟向风肌。
鸟乌声里山光湿,花柳阴中日脚迟。
北望翟园春正閙,海棠锦绕雪酴醾。

平仄仄仄平,平仄仄仄平。
仄平仄平平,仄仄仄平平。
仄仄平仄仄,平平仄○平。
仄平仄仄仄,仄仄平平○。
仄仄仄平平,仄平平仄平。
仄平仄平仄,仄仄○平○。
仄仄平仄仄,仄平平仄平。
仄平平平仄,仄仄仄仄平。
仄平仄平仄,仄仄仄平平。
平平平平仄,仄仄平平平。
仄仄仄仄仄,仄仄仄平平。
仄平平平仄,仄仄平仄○。

退步 (tuì bù)

朝代:宋    作者: 释慧开

未曾移定时,前脚让後脚。
只这一步子,谁人蹈得着。

平仄仄仄平,平仄仄仄平。
仄平仄平平,仄仄仄平平。
仄仄平仄仄,平平仄○平。
仄平仄仄仄,仄仄平平○。
仄仄仄平平,仄平平仄平。
仄平仄平仄,仄仄○平○。
仄仄平仄仄,仄平平仄平。
仄平平平仄,仄仄仄仄平。
仄平仄平仄,仄仄仄平平。
平平平平仄,仄仄平平平。
仄仄仄仄仄,仄仄仄平平。
仄平平平仄,仄仄平仄○。

示诸孙 (shì zhū sūn)

朝代:宋    作者: 陆游

蜗舍鹑衣老可哀,衰顔时为汝曹开。
朱门莫羡煮羊脚,粝食且安羹芋魁。
家塾读书须十纸,山园上树莫千回。
但令学业无中绝,秀出安知有後来。

平仄仄仄平,平仄仄仄平。
仄平仄平平,仄仄仄平平。
仄仄平仄仄,平平仄○平。
仄平仄仄仄,仄仄平平○。
仄仄仄平平,仄平平仄平。
仄平仄平仄,仄仄○平○。
仄仄平仄仄,仄平平仄平。
仄平平平仄,仄仄仄仄平。
仄平仄平仄,仄仄仄平平。
平平平平仄,仄仄平平平。
仄仄仄仄仄,仄仄仄平平。
仄平平平仄,仄仄平仄○。

北园池上 (běi yuán chí shàng)

朝代:宋    作者: 宋祁

中园稍萧槭,日脚净空埃。
寒蝶飞还下,饥鸥去又回。
林高风搅叶,垣暗雨留苔。
颇赋高秋兴,人非骑省才。

平仄仄仄平,平仄仄仄平。
仄平仄平平,仄仄仄平平。
仄仄平仄仄,平平仄○平。
仄平仄仄仄,仄仄平平○。
仄仄仄平平,仄平平仄平。
仄平仄平仄,仄仄○平○。
仄仄平仄仄,仄平平仄平。
仄平平平仄,仄仄仄仄平。
仄平仄平仄,仄仄仄平平。
平平平平仄,仄仄平平平。
仄仄仄仄仄,仄仄仄平平。
仄平平平仄,仄仄平仄○。

颂古 其九一 (sòng gǔ qí jiǔ yī)

朝代:宋    作者: 释道顔

三脚驴子忒晒好,长放後园教吃草。
等闲牵出向人前,踢倒湖南瞎长老。

平仄仄仄平,平仄仄仄平。
仄平仄平平,仄仄仄平平。
仄仄平仄仄,平平仄○平。
仄平仄仄仄,仄仄平平○。
仄仄仄平平,仄平平仄平。
仄平仄平仄,仄仄○平○。
仄仄平仄仄,仄平平仄平。
仄平平平仄,仄仄仄仄平。
仄平仄平仄,仄仄仄平平。
平平平平仄,仄仄平平平。
仄仄仄仄仄,仄仄仄平平。
仄平平平仄,仄仄平仄○。

放牛 (fàng niú)

朝代:宋    作者: 释广闻

呜咿声断笛横时,满目春风不自知。
脚後脚前者些子,入渠群队听渠疑。

平仄仄仄平,平仄仄仄平。
仄平仄平平,仄仄仄平平。
仄仄平仄仄,平平仄○平。
仄平仄仄仄,仄仄平平○。
仄仄仄平平,仄平平仄平。
仄平仄平仄,仄仄○平○。
仄仄平仄仄,仄平平仄平。
仄平平平仄,仄仄仄仄平。
仄平仄平仄,仄仄仄平平。
平平平平仄,仄仄平平平。
仄仄仄仄仄,仄仄仄平平。
仄平平平仄,仄仄平仄○。

偈颂十八首 其一 (jì sòng shí bā shǒu qí yī)

朝代:宋    作者: 释广闻

乘流而行,过径即止,犹是时人升降处。
只今脚後脚前,通汝活路。

平仄仄仄平,平仄仄仄平。
仄平仄平平,仄仄仄平平。
仄仄平仄仄,平平仄○平。
仄平仄仄仄,仄仄平平○。
仄仄仄平平,仄平平仄平。
仄平仄平仄,仄仄○平○。
仄仄平仄仄,仄平平仄平。
仄平平平仄,仄仄仄仄平。
仄平仄平仄,仄仄仄平平。
平平平平仄,仄仄平平平。
仄仄仄仄仄,仄仄仄平平。
仄平平平仄,仄仄平仄○。