nán kāng liú wèi wū tīng shì zhī dōng kāi xuān yuē qīng lài gài qǔ qí qián sōng shēng rán yě
南康刘尉於厅事之东开轩曰清濑盖取其前松声然也 🔈

朝代:宋 (sòng)    作者: 曾丰 (zēng fēng)

坐曹在西退食东,一间然尔万不同。
彼无乃俗饱吾聒,此不胜幽醒我聪。
不律不吕自中节,非夔非襄谁传宗。
意其金沙澒磅礴,否则银汉鍧穹窿。
开窗即之辨所以,老松不受风所攻。
松莫之御非自虣,风无所争不相容。
二者无心一有感,自然成声关大通。
混沌之窍君之耳,松风触处天机融。
声之真者非固有,况复流归形似中。
潺潺㶁㶁盖其似,得真忘似君新功。
更收吾耳听以气,一扫从前真似空。

仄平仄平仄仄平,仄○平仄仄仄平。
仄平仄仄仄平仄,仄仄○平仄仄平。
仄仄仄仄仄○仄,平平平平平○平。
仄○平平仄平仄,仄仄平仄平平平。
平平仄平仄仄仄,仄平仄仄平仄平。
平仄平仄平仄仄,平平仄平仄○平。
仄仄平平仄仄仄,仄平平平平仄平。
仄仄平仄平平仄,平平仄仄平平平。
平平平仄平仄仄,仄仄平平平仄○。
平平仄仄仄○仄,仄平仄仄平平平。
○○平仄○仄仄,仄仄○平平仄○。

zuò cáo zài xī tuì shí dōng , yī jiān rán ěr wàn bù tóng 。
bǐ wú nǎi sú bǎo wú guō , cǐ bù shèng yōu xǐng wǒ cōng 。
bù lǜ bù lǚ zì zhōng jié , fēi kuí fēi xiāng shuí chuán zōng 。
yì qí jīn shā hòng bàng bó , fǒu zé yín hàn hōng qióng lóng 。
kāi chuāng jí zhī biàn suǒ yǐ , lǎo sōng bù shòu fēng suǒ gōng 。
sōng mò zhī yù fēi zì bào , fēng wú suǒ zhēng bù xiāng róng 。
èr zhě wú xīn yī yǒu gǎn , zì rán chéng shēng guān dà tōng 。
hùn dùn zhī qiào jūn zhī ěr , sōng fēng chù chù tiān jī róng 。
shēng zhī zhēn zhě fēi gù yǒu , kuàng fù liú guī xíng sì zhōng 。
chán chán 㶁 㶁 gài qí sì , dé zhēn wàng sì jūn xīn gōng 。
gèng shōu wú ěr tīng yǐ qì , yī sǎo cóng qián zhēn sì kōng 。

  • 收藏
  • 笔记
  • 收藏
  • 做笔记
🐒
译文上移👆 复位🐬 附到原文右边💸 译文下移👇
🔈

译文:

坐在西边吃饭,退回东边,一间屋子却如此不同。
彼的房子里或许是喧嚣的人们满足了我的耳朵,而这里却不胜于深邃唤醒了我的聪慧。
没有拘泥于律味也没有受到吕调的束缚,却自有中正的节奏;不是夔星,也不是襄星,但谁传承了这宗族的音律?
其意境如同金色的沙滩浩瀚浑厚,否则,银河铺展在广袤的穹窿之间。
打开窗户,风即穿越其中,这种区别如此明了,宛如老松不受风的折磨。
松树无需争夺,不是自己防御,风也无需争斗,没有相互的排斥。
两者都是无意而为,却共同构成了和谐的声音,自然而然地成就了声音的畅通。
混沌之间,通达君子之耳,松风触及其中,天机得以融合。
真正的声音并非固有的,况且它还流转并变幻成各种形态。
水流潺潺,仿佛如此,获得了真实,却又似乎忘记了真实,就像你的新创作。
我再次聚集我的耳朵,用心去聆听,一扫过往的虚幻,真实又如空无。
总结:诗人坐在西边吃饭,感叹西边的喧嚣和东边的宁静截然不同。他认为东边的宁静能够唤醒他的聪慧,不拘泥于传统的音律,却有自己的独特韵律。他用松树和风的比喻来形容这种和谐,认为松风触动了天机,产生了深远的声音。他认为真实的声音是流转变幻的,有时如同水流的声音,真实而又虚幻。他通过聆听,体验了真实之感。

注:翻译、赏析非标准答案,仅用作辅助理解。

本文作者曾丰介绍:🔈

曾丰(一一四二~?)(生年据本集卷九《端午家集》“自我生壬戌”推定),字幼度,号撙斋,乐安(今属江西)人。孝宗乾道五年(一一六九)进士。淳熙九年(一一八二)知会昌县。十六年,知义宁县。宁宗庆元改元(一一九五)时,知浦城县。历隆兴、广东、广西帅漕幕,通判广州,知德庆府。享年近八十。有《撙斋先生缘督集》四十卷,宋时曾版行,已佚,元元统间五世孙德安欲重刻,未果。明万历间选刻爲十二卷。清四库馆臣据《永乐大典》,辑爲《缘督集》二十卷。今存清抄本四十卷,似仍爲宋本之旧。事见本集有关诗文及《道园学古录》卷三四《曾撙斋缘督集序》。 曾丰诗,以清抄本四十卷(藏南京图书馆)爲底本。校以影印文渊阁《四库全书》本(简... 查看更多>>

曾丰的诗:

相关诗词:

扶杖而东渡五位桥曲折而北松下逢道人贤公喜为之诗曰 (fú zhàng ér dōng dù wǔ wèi qiáo qū zhé ér běi sōng xià féng dào rén xián gōng xǐ wèi zhī shī yuē)

朝代:宋    作者: 释德洪

贤也嶔嵌历落,轩然颐頬开张。
松下偶然相值,立谈爱子清狂。

仄平仄平仄仄平,仄○平仄仄仄平。
仄平仄仄仄平仄,仄仄○平仄仄平。
仄仄仄仄仄○仄,平平平平平○平。
仄○平平仄平仄,仄仄平仄平平平。
平平仄平仄仄仄,仄平仄仄平仄平。
平仄平仄平仄仄,平平仄平仄○平。
仄仄平平仄仄仄,仄平平平平仄平。
仄仄平仄平平仄,平平仄仄平平平。
平平平仄平仄仄,仄仄平平平仄○。
平平仄仄仄○仄,仄平仄仄平平平。
○○平仄○仄仄,仄仄○平平仄○。

阮师旦希圣彻垣开轩而东湖仙亭射的诸山如在掌上予为之名曰新轩盖取景物变态新新无穷之义赋十绝句 其八 (ruǎn shī dàn xī shèng chè yuán kāi xuān ér dōng hú xiān tíng shè de zhū shān rú zài zhǎng shàng yǔ wèi zhī míng yuē xīn xuān gài qǔ jǐng wù biàn tài xīn xīn wú qióng zhī yì fù shí jué jù qí bā)

朝代:宋    作者: 郭祥正

锄去蒿莱地势平,开轩潇洒瞰东城。
湖山变尽朝昏景,只欠青猿一两声。

仄平仄平仄仄平,仄○平仄仄仄平。
仄平仄仄仄平仄,仄仄○平仄仄平。
仄仄仄仄仄○仄,平平平平平○平。
仄○平平仄平仄,仄仄平仄平平平。
平平仄平仄仄仄,仄平仄仄平仄平。
平仄平仄平仄仄,平平仄平仄○平。
仄仄平平仄仄仄,仄平平平平仄平。
仄仄平仄平平仄,平平仄仄平平平。
平平平仄平仄仄,仄仄平平平仄○。
平平仄仄仄○仄,仄平仄仄平平平。
○○平仄○仄仄,仄仄○平平仄○。

南康尉司射亭後轩尽见庐山为取东坡觉来满眼是庐山之句名曰觉轩 (nán kāng wèi sī shè tíng hòu xuān jìn jiàn lú shān wèi qǔ dōng pō jué lái mǎn yǎn shì lú shān zhī jù míng yuē jué xuān)

朝代:宋    作者: 项安世

千堆白浪卷彭湖,一叶青帆映大孤。
梦里东坡魂尚魇,岸傍梅福笑相呼。
开门翠壁连天是,回首惊波一事无。
推下黄紬见真意,的知陶令是贤乎。

仄平仄平仄仄平,仄○平仄仄仄平。
仄平仄仄仄平仄,仄仄○平仄仄平。
仄仄仄仄仄○仄,平平平平平○平。
仄○平平仄平仄,仄仄平仄平平平。
平平仄平仄仄仄,仄平仄仄平仄平。
平仄平仄平仄仄,平平仄平仄○平。
仄仄平平仄仄仄,仄平平平平仄平。
仄仄平仄平平仄,平平仄仄平平平。
平平平仄平仄仄,仄仄平平平仄○。
平平仄仄仄○仄,仄平仄仄平平平。
○○平仄○仄仄,仄仄○平平仄○。

阮师旦希圣彻垣开轩而东湖仙亭射的诸山如在掌上予为之名曰新轩盖取景物变态新新无穷之义赋十绝句 其三 (ruǎn shī dàn xī shèng chè yuán kāi xuān ér dōng hú xiān tíng shè de zhū shān rú zài zhǎng shàng yǔ wèi zhī míng yuē xīn xuān gài qǔ jǐng wù biàn tài xīn xīn wú qióng zhī yì fù shí jué jù qí sān)

朝代:宋    作者: 郭祥正

轩窻得地向湖开,要客登临共一盃。
白鸟探鱼长不去,清风吹水等闲来。

仄平仄平仄仄平,仄○平仄仄仄平。
仄平仄仄仄平仄,仄仄○平仄仄平。
仄仄仄仄仄○仄,平平平平平○平。
仄○平平仄平仄,仄仄平仄平平平。
平平仄平仄仄仄,仄平仄仄平仄平。
平仄平仄平仄仄,平平仄平仄○平。
仄仄平平仄仄仄,仄平平平平仄平。
仄仄平仄平平仄,平平仄仄平平平。
平平平仄平仄仄,仄仄平平平仄○。
平平仄仄仄○仄,仄平仄仄平平平。
○○平仄○仄仄,仄仄○平平仄○。

东枢後轩列植花草随时竞秀种类寔繁滋蔓因依未易图也然昔之造化者为不少矣故录其名数牓於北垣意欲後之人勿剪勿伐且无忘於封植也因观其牓偶作小诗三章曰嘲曰解曰断云 断 (dōng shū hòu xuān liè zhí huā cǎo suí shí jìng xiù zhòng lèi shí fán zī màn yīn yī wèi yì tú yě rán xī zhī zào huà zhě wèi bù shǎo yǐ gù lù qí míng shù bǎng wū běi yuán yì yù hòu zhī rén wù jiǎn wù fá qiě wú wàng wū fēng zhí yě yīn guān qí bǎng ǒu zuò xiǎo shī sān zhāng yuē cháo yuē jiě yuē duàn yún duàn)

朝代:宋    作者: 文彦博

天地育万物,物物遂其生。
何须强分别,不若两忘情。

仄平仄平仄仄平,仄○平仄仄仄平。
仄平仄仄仄平仄,仄仄○平仄仄平。
仄仄仄仄仄○仄,平平平平平○平。
仄○平平仄平仄,仄仄平仄平平平。
平平仄平仄仄仄,仄平仄仄平仄平。
平仄平仄平仄仄,平平仄平仄○平。
仄仄平平仄仄仄,仄平平平平仄平。
仄仄平仄平平仄,平平仄仄平平平。
平平平仄平仄仄,仄仄平平平仄○。
平平仄仄仄○仄,仄平仄仄平平平。
○○平仄○仄仄,仄仄○平平仄○。

作堂六桂之东命之曰桂生取汉人招隠篇桂树丛生之语也诗以记之 (zuò táng liù guì zhī dōng mìng zhī yuē guì shēng qǔ hàn rén zhāo yǐn piān guì shù cóng shēng zhī yǔ yě shī yǐ jì zhī)

朝代:宋    作者: 程珌

几年列植擅清芳,今日标题始作堂。
远向松冈分老荫,近於菊畹借寒香。
地虽未离人间世,心已全然物外乡。
最好夜来清绝处,飞霜带月下南塘。

仄平仄平仄仄平,仄○平仄仄仄平。
仄平仄仄仄平仄,仄仄○平仄仄平。
仄仄仄仄仄○仄,平平平平平○平。
仄○平平仄平仄,仄仄平仄平平平。
平平仄平仄仄仄,仄平仄仄平仄平。
平仄平仄平仄仄,平平仄平仄○平。
仄仄平平仄仄仄,仄平平平平仄平。
仄仄平仄平平仄,平平仄仄平平平。
平平平仄平仄仄,仄仄平平平仄○。
平平仄仄仄○仄,仄平仄仄平平平。
○○平仄○仄仄,仄仄○平平仄○。

东枢後轩列植花草随时竞秀种类寔繁滋蔓因依未易图也然昔之造化者为不少矣故录其名数牓於北垣意欲後之人勿剪勿伐且无忘於封植也因观其牓偶作小诗三章曰嘲曰解曰断云 解 (dōng shū hòu xuān liè zhí huā cǎo suí shí jìng xiù zhòng lèi shí fán zī màn yīn yī wèi yì tú yě rán xī zhī zào huà zhě wèi bù shǎo yǐ gù lù qí míng shù bǎng wū běi yuán yì yù hòu zhī rén wù jiǎn wù fá qiě wú wàng wū fēng zhí yě yīn guān qí bǎng ǒu zuò xiǎo shī sān zhāng yuē cháo yuē jiě yuē duàn yún jiě)

朝代:宋    作者: 文彦博

勿谓闲花草,色成各有宜。
君看桃与李,未是岁寒姿。

仄平仄平仄仄平,仄○平仄仄仄平。
仄平仄仄仄平仄,仄仄○平仄仄平。
仄仄仄仄仄○仄,平平平平平○平。
仄○平平仄平仄,仄仄平仄平平平。
平平仄平仄仄仄,仄平仄仄平仄平。
平仄平仄平仄仄,平平仄平仄○平。
仄仄平平仄仄仄,仄平平平平仄平。
仄仄平仄平平仄,平平仄仄平平平。
平平平仄平仄仄,仄仄平平平仄○。
平平仄仄仄○仄,仄平仄仄平平平。
○○平仄○仄仄,仄仄○平平仄○。

东枢後轩列植花草随时竞秀种类寔繁滋蔓因依未易图也然昔之造化者为不少矣故录其名数牓於北垣意欲後之人勿剪勿伐且无忘於封植也因观其牓偶作小诗三章曰嘲曰解曰断云 嘲 (dōng shū hòu xuān liè zhí huā cǎo suí shí jìng xiù zhòng lèi shí fán zī màn yīn yī wèi yì tú yě rán xī zhī zào huà zhě wèi bù shǎo yǐ gù lù qí míng shù bǎng wū běi yuán yì yù hòu zhī rén wù jiǎn wù fá qiě wú wàng wū fēng zhí yě yīn guān qí bǎng ǒu zuò xiǎo shī sān zhāng yuē cháo yuē jiě yuē duàn yún cháo)

朝代:宋    作者: 文彦博

百种闲花草,皆非药笼材。
如何桃与李,曾不预栽培。

仄平仄平仄仄平,仄○平仄仄仄平。
仄平仄仄仄平仄,仄仄○平仄仄平。
仄仄仄仄仄○仄,平平平平平○平。
仄○平平仄平仄,仄仄平仄平平平。
平平仄平仄仄仄,仄平仄仄平仄平。
平仄平仄平仄仄,平平仄平仄○平。
仄仄平平仄仄仄,仄平平平平仄平。
仄仄平仄平平仄,平平仄仄平平平。
平平平仄平仄仄,仄仄平平平仄○。
平平仄仄仄○仄,仄平仄仄平平平。
○○平仄○仄仄,仄仄○平平仄○。

晏斋余自名也故常以榜自随乃以名厅事之东偏厅之後旧有一室面对竹余山居富此物亦以竹隠名对此竹而有思于山中故以思隠名之思隠之东又辟屋丈许连以为斋乞名於张君伯永为名曰容斋并作三绝志其事焉 其三 (yàn zhāi yú zì míng yě gù cháng yǐ bǎng zì suí nǎi yǐ míng tīng shì zhī dōng piān tīng zhī hòu jiù yǒu yī shì miàn duì zhú yú shān jū fù cǐ wù yì yǐ zhú yǐn míng duì cǐ zhú ér yǒu sī yú shān zhōng gù yǐ sī yǐn míng zhī sī yǐn zhī dōng yòu pì wū zhàng xǔ lián yǐ wéi zhāi qǐ míng wū zhāng jūn bǎi yǒng wèi míng yuē róng zhāi bìng zuò sān jué zhì qí shì yān qí sān)

朝代:宋    作者: 赵蕃

容膝徒知取易安,容君数百又何宽。
若人问我名斋义,两语从渠作麽看。

仄平仄平仄仄平,仄○平仄仄仄平。
仄平仄仄仄平仄,仄仄○平仄仄平。
仄仄仄仄仄○仄,平平平平平○平。
仄○平平仄平仄,仄仄平仄平平平。
平平仄平仄仄仄,仄平仄仄平仄平。
平仄平仄平仄仄,平平仄平仄○平。
仄仄平平仄仄仄,仄平平平平仄平。
仄仄平仄平平仄,平平仄仄平平平。
平平平仄平仄仄,仄仄平平平仄○。
平平仄仄仄○仄,仄平仄仄平平平。
○○平仄○仄仄,仄仄○平平仄○。

余垂老於居之西偏营小堂面对南山一峰卓然榜曰如山盖取诗人意也 (yú chuí lǎo wū jū zhī xī piān yíng xiǎo táng miàn duì nán shān yī fēng zhuó rán bǎng yuē rú shān gài qǔ shī rén yì yě)

朝代:宋    作者: 姜特立

一峯高插丙丁间,南极星光伴我闲。
不向仙君乞如愿,只从造物觅如山。

仄平仄平仄仄平,仄○平仄仄仄平。
仄平仄仄仄平仄,仄仄○平仄仄平。
仄仄仄仄仄○仄,平平平平平○平。
仄○平平仄平仄,仄仄平仄平平平。
平平仄平仄仄仄,仄平仄仄平仄平。
平仄平仄平仄仄,平平仄平仄○平。
仄仄平平仄仄仄,仄平平平平仄平。
仄仄平仄平平仄,平平仄仄平平平。
平平平仄平仄仄,仄仄平平平仄○。
平平仄仄仄○仄,仄平仄仄平平平。
○○平仄○仄仄,仄仄○平平仄○。